Parvo u psów: Jak psy otrzymują Parvo i informacje o leczeniu?

Parvo jest bardzo poważną chorobą psów, który zabija około 89% tych którzy nie otrzymują szybkiego leczenia . Psy, które otrzymują opiekę weterynaryjną po pojawieniu się objawów, często wracają do zdrowia, ale do 36% z nich może nadal umrzeć.

Na szczęście, jest dostępna szczepionka co uchroni większość psów przed chorobą . Oznacza to również, że parwo nie jest tak powszechne, jak jeszcze kilkadziesiąt lat temu.

Niemniej jednak parwo jest jedną z najniebezpieczniejszych chorób dotykających psy, a właściciele często mają na jej temat wiele pytań. Poniżej postaramy się rzucić światło na chorobę, jej objawy oraz sposób, w jaki rozprzestrzenia się ona z jednego zwierzęcia na drugie.

Jeśli się spieszysz, po prostu sprawdź nasze kluczowe dania na wynos lub przejdź do sekcji FAQ na dole artykułu aby znaleźć odpowiedzi na niektóre często zadawane pytania.

Parvo u psów: kluczowe dania na wynos

• Parwo to bardzo poważna – często śmiertelna – choroba, która może dotknąć psy. Choroba najczęściej dotyka szczenięta, ale czasami może również powodować chorobę u dorosłych psów. Parvo jest bardzo zaraźliwa i dość łatwo przechodzi z psa na psa.
• Parvo wpływa przede wszystkim na jelito cienkie i powoduje ciężką biegunkę. Parvo może również wpływać na układ limfatyczny i serce psa.
• Twój weterynarz może spróbować leczyć infekcje parvo, ale te próby nie zawsze są skuteczne. Na szczęście istnieje szczepionka, która powinna chronić Twojego psa przed wirusem. Większość psów otrzymuje te szczepienia, gdy są szczeniętami.

Co to jest Parvo?

Parvo to choroba wywoływana przez wirusy z rodziny Parvoviridae.

Istnieje około 80 zidentyfikowanych parwowirusów, a od czasu do czasu odkrywane są nowe. Zarażają niezwykle szeroką gamę gatunków, od świerszcze do norki do wieprzowy . Ludzie są nawet podatni na niektóre parwowirusy.

Jednak kiedy większość ludzi mówi o parwowirusie, mówi się o parwowirusie psów – ten, który dotyka psów.

Poniżej skupimy się przede wszystkim na parwowirusie psów, ale omówimy również sposób, w jaki parwowirusy wpływają również na ludzi i koty.

Parvo u psów: psi parwowirus

Parwowirus psów najczęściej atakuje młode szczenięta, między 6 tygodniem a 6 miesiącem życia , ale dorosłe psy są również podatne na wirusa.

Jest bardzo zaraźliwy i łatwo rozprzestrzenia się z psa na psa , zwłaszcza te przetrzymywane w zatłoczonych lub niehigienicznych warunkach.

Parvo może powodować różne problemy zdrowotne i wpływać na kilka różnych narządów i układów narządów. Zazwyczaj infekuje jelito cienkie, gdzie hamuje wchłanianie i powoduje ciężka biegunka , ale może również wpływać na serce i układ limfatyczny. Może nawet uszkodzić szpik kostny szczenięcia, co może powodować dodatkowe, długotrwałe problemy.

Parvo ma bardzo wysoką śmiertelność psów, które nie są leczone , ale psy, które przeżyją, są zwykle na nią odporne przez resztę życia.

Parvo: pojedyncza choroba spowodowana wieloma wirusami

Psy są podatne na co najmniej cztery różne wirusy z rodzaju Protoparwowirus .

liofilizowana surowa karma dla psów

Co ciekawe, wszystkie wydają się być stosunkowo nowymi chorobami, ponieważ zostały udokumentowane dopiero od drugiej połowy lat 20^NSstulecie. Większość innych powszechnych chorób psów była zgłaszana od setek, jeśli nie tysięcy lat. Wścieklizna , na przykład, jest wymieniony w pismach datowanych na 2300 p.n.e. .

Pierwszy parwowirus u psów został odkryty w 1967 roku i oznaczony jako psi parwowirus typu 1 (CPV-1). To sprawia, że ​​niektóre psy cierpią na problemy z układem oddechowym i żołądkowo-jelitowym, ale większość psów z pozytywnym wynikiem testu na obecność wirusa wydaje się całkowicie zdrowa .

Ale trzy inne parwowirusy mogą powodować skrajne choroby psów. Są one znane jako:

• Parwowirus psów typu 2a (CPV-2a)
• Parwowirus psów typu 2b (CPV-2b)
• Parwowirus psów typu 2c (CPV-2c)

Pierwsza epidemia CPV-2 (CPV-2a) w USA miała miejsce w 1978 r. CPV-2b pojawił się po raz pierwszy w 1984 r., a CPV-2c odkryto dopiero na początku XXI wieku.

Wszystkie trzy wirusy CPV-2 powodują podobną chorobę u psów, chociaż różnią się pod względem nasilenia. Leczenie (takie, że istnieje) i szczepienia dla wszystkich trzech wirusów CPV-2 są zasadniczo takie same.

Etapy infekcji Parvo

Wszystkie przypadki parvo i psy to jednostki, więc nigdy nie dowiesz się dokładnie, jak rozwinie się choroba danego psa. Jednak większość bitew parvo przebiega według podobnego scenariusza.

Narażenie

Infekcje parvo zaczynają się po raz pierwszy, gdy pies lub (częściej) szczeniak jest narażony na wirusa. Zwykle dzieje się tak, gdy szczeniak nieumyślnie połknie coś, co zostało skażone odchodami zarażonego psa.

Replikacja i rozproszenie (okres inkubacji)

Wirus zaczyna się replikować w układzie limfatycznym szczenięcia około 3-4 dni później. Wkrótce po tym, jak wirus zacznie się namnażać w układzie limfatycznym, strumień krwi szczeniaka zacznie rozprzestrzeniać wirusa po całym ciele psa.

Jelita zazwyczaj odczują ciężar ataku, ale wirus przedostanie się również do kilku innych narządów i układów organizmu, w tym serca, wątroby, śledziony, płuc i nerek.

Objawy i choroba

Mniej więcej tydzień po pierwszej ekspozycji szczenię zaczną wykazywać objawy (jednak może to nastąpić już 3 dni po ekspozycji w niektórych przypadkach lub nawet 10 dni po ekspozycji w innych).

Biegunka, wymioty, rzucanie piany , gorączka i letarg to jedne z najczęstszych początkowych objawów infekcji.

Jak wspomniano wcześniej, pierwsze dni po pojawieniu się objawów są najbardziej krytycznym okresem choroby. W tym czasie Twój szczeniak wygra lub przegra walkę z wirusem. Wspomagająca opieka weterynaryjna w tym czasie może drastycznie zwiększyć szanse twojego szczeniaka na przeżycie, więc zawsze skontaktuj się z weterynarzem, jeśli podejrzewasz infekcję parvo.

Powrót do zdrowia

Jeśli organizm psa zdobędzie przewagę nad wirusem, powinien zacząć zdrowieć za około tydzień. Będzie jednak nadal ukrywał i rozprzestrzeniał wirusa jeszcze przez jakiś czas, więc nadal ważne jest, aby trzymać go z dala od nieszczepionych psów przez co najmniej miesiąc .

Objawy Parvo u psów: Jakie są pierwsze objawy Parvo?

Parvo powoduje różne objawy u psów, ale najczęstsze to:

• Ciężka, często krwawa biegunka
• Wymioty
• Anoreksja lub utrata apetytu
• Letarg
• Depresja
• Wysoka gorączka (z kolei psy mogą czasami wykazywać niską temperaturę ciała)
• Utrata masy ciała
• Szybkie tętno
• czerwone oczy
• Ból brzucha
• Słabość
• Odwodnienie

Zauważ, że parvo szybko zabija, więc tych objawów nie należy lekceważyć . Większość szczeniąt, które umierają z powodu parvo, robi to w ciągu 2 do 3 dni od wystąpienia objawów .

Ponieważ parvo osłabia psy i osłabia ich funkcje odpornościowe, wiele psów zaraża się wtórnymi infekcjami bakteryjnymi podczas walki z parvo. Mogą one zaostrzyć objawy parvo i dodatkowo osłabić już chorego psa.

Będziesz potrzebować lokalnego weterynarza, który pomoże Ci wyleczyć parvo, ale jeśli zastanawiasz się, czy Twój pies jest chory, możesz chcę rozważyć uzyskanie pomocy od JustAnswer — usługa zapewniająca natychmiastowy dostęp do wirtualnego czatu z certyfikowanym weterynarzem online.

Możesz omówić z nimi problem, a nawet udostępnić filmy lub zdjęcia, jeśli zajdzie taka potrzeba. Weterynarz online może pomóc ci określić, jakie powinny być twoje następne kroki.

Czy dorosłe psy mogą otrzymać Parvo?

Szczenięta są znacznie bardziej podatne na parwo niż dorosłe psy .

Częściowo wynika to z faktu, że dorosłe psy mają silniejszy układ odpornościowy niż szczenięta, ale także dlatego, że większość dorosłych psów została zaszczepiona przeciwko tej chorobie.

Dodatkowo niewielki procent dorosłych osobników przeżył już chorobę, co zwykle zapewnia psom odporność na całe życie.

Nie popełnij jednak błędu: Nieszczepione dorosłe psy nadal mogą zarazić się parwo. Więc nie myśl, że twój pies wyszedł z lasu tylko dlatego, że skończył ze szczeniakami. Dwuletni pies może zarazić się parwo, jeśli jest narażony na wirusa i nie jest szczepiony.

Psy, które zostały zaszczepione lub już przeżyły atak parvo, wytwarzają przeciwciała, które zapobiegają wywołaniu infekcji przez wirusa. Te przeciwciała są zazwyczaj przekazywane szczeniętom przez matki, więc nowonarodzone szczenięta rzadko zapadają na tę chorobę dopóki nie stracą większości swoich matczynych przeciwciał.

Te przeciwciała utrzymują się przez tydzień lub dwa (ich okres półtrwania wynosi około 10 dni), w którym to momencie szczenięta stają się podatne na ataki.

Które psy są najbardziej podatne na Parvo?

Niektóre rasy cierpią na poważniejsze infekcje parvo niż inne. Niektóre z ras najbardziej narażonych na poważne objawy to:

• Rottweiler
• Pinczer dobermana
• Amerykański terier Staffordshire
• Springer spaniel angielski
• Owczarek niemiecki
• Labrador Retriever

Niestety, weterynarze nie rozumieją jeszcze, dlaczego niektóre rasy są bardziej narażone na poważne objawy niż inne.

Biorąc pod uwagę, że niektóre z tych ras (zwłaszcza rottweilery i dobermany) mają wspólne pochodzenie, prawdopodobnie mają wspólne predyspozycje genetyczne co powoduje, że cierpią na parwo bardziej niż inne rasy.

Jak psy otrzymują Parvo?

Parvo jest wysoce zaraźliwa choroba, która łatwo przenosi się z jednego psa na drugiego . Jest przesyłany za pośrednictwem droga fekalno-oralna – zakażone psy wydalają wirusa z kałem, a inne psy mogą następnie zarazić się chorobą, gdy nieumyślnie połkną materiał skażony kałem.

Jednym z powodów, dla których jest tak zaraźliwy, jest to, że wirus jest wyjątkowo odporny .

Jest odporny na ekstremalne temperatury i wilgotność, dzięki czemu ma tendencję do pozostawania w środowisku przez długi czas . Może również zanieczyścić prawie wszystko, z czym pies ma kontakt, w tym smycze, miski na karmę, budy i materiały pościelowe. Może nawet przywierać do wypadających włosów, narzędzi do czyszczenia, ludzkich rąk, odzieży i butów!

Parwowirus może przetrwać w Twoim domu przez co najmniej miesiąc , a w niektórych przypadkach może zachować żywotność na zewnątrz nawet przez 1 rok.

Jak długo chore psy i szczenięta są zaraźliwe?

Psy zaczną wydalać wirusa z kałem w ciągu 4 do 6 dni od ekspozycji. Niestety oznacza to, że niektóre psy zaczynają wydalać wirusa, zanim wystąpią jakiekolwiek objawy (co zwykle występuje około 5 do 10 dni po ekspozycji). To dodatkowo komplikuje wysiłki w celu szybkiego stłumienia epidemii.

Zakażone zwierzęta będą wydalać wirusa przez cały czas trwania choroby i będą to robić do 10 dni po całkowitym wyzdrowieniu.

Leczenie Parvo dla psów: jak leczyć infekcje parvo?

Nie ma specyficznego leczenia parvo u psów, poza opieką wspomagającą, która może zwiększyć szanse na wyzdrowienie chorego psa.

Psy, którym udaje się wyzdrowieć z choroby, robią to dopiero wtedy, gdy ich organizm zaczyna wytwarzać wystarczającą ilość przeciwciał, aby zwalczyć infekcję.

W związku z tym leczenie weterynaryjne parvo obejmuje przede wszystkim podawanie antybiotyków, płynów dożylnych i leków zobojętniających; karmienie psa przez nosowo-żołądkowy rura; i potencjalnie wypłukać żołądek psa (technika zwana płukaniem żołądka) w oczekiwaniu na zwycięstwo układu odpornościowego nad wirusem .

Chore szczenięta i psy zwykle będą musiały zostań w gabinecie weterynarza przez co najmniej jeden do dwóch tygodni podczas otrzymanie tej opieki i (miejmy nadzieję) powrót do zdrowia.

Mogą również wymagać suplementów diety, a wielu weterynarzy przepisuje również leki zmniejszające gorączkę i zapobiegające wymiotom.

Twój weterynarz będzie również uważnie obserwował Twojego psa pod kątem oznak infekcji bakteryjnych i przepisać psie antybiotyki aby pomóc wyeliminować te, które się rozwijają.

Odzyskiwanie z Parvo: czego możesz się spodziewać?

Diagnoza parvo z pewnością nie jest dobrą wiadomością, ale dzięki wysokiej jakości opiece weterynaryjnej Twoje szczenię ma 64% szans na wyzdrowienie (statystycznie rzecz biorąc). To powiedziawszy, droga do odzyskania parvo może być dość wyboista.

Większość szczeniąt zaczyna wykazywać oznaki parvo około 5 do 10 dni po pierwszym kontakcie z wirusem. Kolejne 2 do 4 dni to najbardziej krytyczny okres, ponieważ zazwyczaj jest to moment, w którym szczenięta ulegają wirusowi. Ci, którzy przetrwają ten początkowy okres choroby, często przeżyją.

Większość szczeniąt, które przeżyły, nadal potrzebuje około jednego do dwóch tygodni, aby zostać wypisanym, a trzy do czterech dodatkowych tygodni, aby powrócić do dobrego zdrowia (ale pamiętaj, psy nadal wydalają parvo w kale przez kilka kolejnych tygodni, więc stosuj odpowiednie środki higieny i trzymaj szczeniaka oddzielnie od nieszczepionych zwierząt).

W tym momencie weterynarz może pozwolić szczeniakowi wrócić do domu. Tylko pamiętaj, aby postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi pielęgnacji i podawaj antybiotyki lub inne leki przepisane przez weterynarza .

Ważne jest również, aby uniemożliwić szczeniakowi objadanie się jedzeniem w tym czasie. Prawdopodobnie będzie wygłodniały po walce z wirusem, ale jego przewód pokarmowy będzie w stosunkowo delikatnym stanie. Więc, podawać mniejsze, częstsze posiłki, a nie piętrzące się miski z jedzeniem .

Twój szczeniak prawdopodobnie będzie doświadczał luźnych stolców lub biegunki przez kilka dni po powrocie do domu. Powinny się jednak ujędrnić, gdy jego układ trawienny się regeneruje.

Przy odrobinie szczęścia twój szczeniak wkrótce poczuje się jak jego dawne ja. Po prostu staraj się zapewnić mu najlepszą możliwą opiekę i staraj się utrzymywać niski poziom stresu, aby jego układ odpornościowy mógł działać z najwyższą wydajnością.

Długoterminowe konsekwencje Parvo

Niestety, naukowcy odkryli niedawno, że parwo może powodować długotrwałe problemy zdrowotne u niektórych psów.

W 2018 roku naukowcy z Niemieckiego Centrum Klinicznej Medycyny Weterynaryjnej i Texas A&M University opublikował badanie w którym stwierdzono, że psy, które przeżyły infekcje parvo, miały zwiększone ryzyko rozwoju długotrwałego zapalenia żołądka i jelit (zapalenie przewodu żołądkowo-jelitowego).

W rzeczywistości, 42% ankietowanych parwowatych miało problemy z trawieniem , podczas gdy tylko około 12% osób z grupy kontrolnej miało podobne problemy.

Jak zapobiegać parvo: ochrona szczeniaka przed wirusem

Ponieważ parwo jest tak poważną chorobą i nie ma na nią konkretnego leczenia, zapobieganie ma kluczowe znaczenie .

Oto niektóre z najlepszych kroków, jakie możesz podjąć, aby zapobiec zarażeniu psa przez psa:

• Upewnij się, że twój szczeniak jest zaszczepiony przeciwko wirusowi. Ponieważ przeciwciała dostarczone przez matkę szczenięcia mogą skomplikować proces szczepienia, większość weterynarzy zaleci, aby szczeniak otrzymał co najmniej trzy rundy szczepień przed pierwszymi urodzinami.
• Upewnij się, że Twój dorosły pies jest zaszczepiony przeciwko parvo jeśli Twój weterynarz to zaleci.
• Nie pozwalaj szczeniętom odwiedzać parków dla psów , sklepy zoologiczne lub inne miejsca, w których gromadzą się psy, dopóki weterynarz nie da Ci na to zielonego światła.
• Nie wchodź na pokład swojego szczeniaka dopóki nie zostanie całkowicie zaszczepiony.
• Utrzymuj dobrą higienę – zwłaszcza jeśli masz w domu więcej niż jednego psa. Pamiętaj, aby zebrać kupę na podwórku i szybko posprzątać wszelkie wypadki w pomieszczeniach.
• Umyj ręce po dotknięciu dowolnego psa z nieznaną historią szczepień. Może być nawet wskazane, aby zmienić ubranie i zdjąć buty przed wejściem do domu, ponieważ parvo często rozprzestrzenia się w ten sposób.
• Zawsze izoluj chore zwierzęta (szczególnie od tych, którzy jeszcze nie zostali zaszczepieni) natychmiast.
• Utrzymuj niski poziom stresu zwierząt domowych ,ponieważ pomoże to zapewnić, że ich układ odpornościowy będzie działał z najwyższą wydajnością.
• Upewnij się, że robisz wszystko, co możliwe, aby utrzymać szczeniaka w dobrym zdrowiu , ponieważ choroba osłabia funkcje odpornościowe, pozostawiając szczenięta bardziej podatne na wirusa.

Szczepienie psa przeciwko Parvo

Najlepszym sposobem ochrony psa przed parvo jest odpowiednie zaszczepienie szczeniaka przeciwko chorobie . Szczepionki działają poprzez wprowadzenie do organizmu psa wirusa, który uczy układ odpornościowy, jak zwalczać infekcję.

Szczepionki mogą to osiągnąć na kilka sposobów.

Na przykład, starsze szczepionki parwowirusowe zawierały zabite próbki parwowirusa . Po wstrzyknięciu twojemu psu układ odpornościowy nauczy się rozpoznawać najeźdźców i zaczyna wytwarzać przeciwciała, aby z nimi walczyć.

W ten sposób, jeśli Twój pies zostanie w przyszłości narażony na wirusa, organizm Twojego psa będzie w stanie go pokonać, zanim zachoruje.

Jednak z biegiem czasu weterynarze zaczęli odkrywać, że te szczepionki nie były tak skuteczne, jak się spodziewali . Więc, zamiast tego zmieniono szczepionkę parvo, aby zawierała zmodyfikowany żywy wirus . Zmodyfikowany żywy wirus to funkcjonalny wirus, który został zmodyfikowany tak, aby był mniej zjadliwy lub zdolny do wywoływania infekcji.

Te nowsze zmodyfikowane szczepionki z żywymi wirusami okazały się znacznie bardziej skuteczne , i są obecnie uważane za standard w zapobieganiu parvo. Istnieje bardzo małe ryzyko, że psy będą miały łagodne objawy przypominające parwopodobne po zaszczepieniu modyfikowaną szczepionką z żywym wirusem, ale takie przypadki są bardzo rzadkie.

Wbrew często powtarzanym mitom, jest brak dowodów że zmodyfikowane szczepionki z żywymi wirusami osłabiają funkcję odpornościową u psów, które otrzymują szczepionkę .

Jednak nie możesz po prostu podać swojemu nowemu szczeniakowi pojedynczej szczepionki przeciwko parwo i oczekiwać, że będzie odpowiednio chroniony. Ochrona psa przed tą śmiertelną chorobą wymaga zazwyczaj co najmniej trzech rund szczepionki parvo aby zapewnić pożądany poziom ochrony.

Jednym z powodów, dla których konieczne są wielokrotne cykle szczepień, jest to, że młode szczenięta otrzymują od matek przeciwciała przeciwko parwonie (jak również wielu innym powszechnym chorobom psów). Te przeciwciała nie przetrwają długo, ale pomagają chronić nowonarodzone szczenięta, które w przeciwnym razie byłyby bardzo podatne na tę chorobę. Jest to również jeden z powodów, dla których szczenięta rzadko zapadają na parwo przed 6 tygodniem życia.

Jednak te przeciwciała mogą również zmniejszać skuteczność szczepionki parvo . Odpowiednio, większość lekarzy weterynarii zaleca szczepienie szczeniąt przeciwko parvo w wieku 6, 9 i 12 tygodni .

Istnieje kilka różnych wersji szczepionki parvo. Wielu weterynarzy podaje szczepionkę skojarzoną, która zawiera nie tylko szczepionkę parvo, ale także szczepionki przeciwko nosówce, adenowirusowi psów i wirusom grypy rzekomej.

Znaczenie higieny podczas walki z Parvo

Jeśli twój pies zwiąże się z parvo, będziesz musiał zastosować bardzo rygorystyczne środki higieny, aby upewnić się, że nie rozprzestrzeni się na inne psy w twoim domu.

Może to stanowić wyzwanie, ponieważ parwowirus jest bardzo odpornym patogenem, który jest trudny do zabicia.

Zacznij od oczyszczenia całego obszaru, w którym przebywa Twój pies, mydłem i wodą . Jest to ważny pierwszy krok, ponieważ przed przystąpieniem do dezynfekcji musisz najpierw usunąć większość obecnej materii organicznej – wybielacz nie jest zbyt skuteczny, gdy obecne są zanieczyszczenia organiczne.

Gdy obszar będzie czysty i suchy, musisz wrócić i użyć roztworu na bazie wybielacza do dezynfekcji obszaru . ASPCA zaleca roztwór 1 części wybielacza na 32 części wody. Nałóż roztwór obficie, a następnie odstaw na 10 minut przed spłukaniem obszaru i pozostawieniem do wyschnięcia na powietrzu.

Możesz również użyć środków dezynfekujących zawierających peroksymonosiarczan potasu (np. ten ) w celu wyeliminowania parwowirusa. Koniecznie sprawdź Strona zapobiegania parwo ASPCA aby dowiedzieć się więcej wskazówek dotyczących czyszczenia i dezynfekcji domu w przypadku szczeniąt zarażonych parwo.

Parwowirus u ludzi

Jak wspomniano wcześniej, parwo to nie tylko choroba, która atakuje psy (nawet jeśli to właśnie ma na myśli większość ludzi, odnosząc się do choroby). Dziesiątki różnych zwierząt mogą dostać parvo – w tym ludzie .

Parwo ludzka to przede wszystkim choroba wieku dziecięcego , chociaż dorośli też mogą to dostać. Zwykle nazywa się to rumieniem zakaźnym lub piąta choroba . Ten ostatni termin odnosi się do faktu, że jest to jedna z pięciu powszechnych chorób wieku dziecięcego, które powodują wysypkę (obok odry, różyczki, ospy wietrznej i różyczki).

Objawy parwowirusa u ludzi

Piąta choroba (aka ludzka parwo) jest zwykle łagodną chorobą u ludzi. Niektóre z najczęstszych objawów to:

• Bół głowy
• Katar
• Gorączka
• Ból stawu
• Wysypka

Wysypka jest najbardziej oczywistym objawem choroby, zwłaszcza gdy występuje u dzieci. Wysypka zwykle powoduje, że policzki stają się jaskrawoczerwone, co daje chorobie jeszcze inną popularną nazwę – choroba policzków. U niektórych osób kilka dni później pojawia się wtórna wysypka na klatce piersiowej, plecach lub stopach, a w niektórych przypadkach wysypka może być bardzo swędząca.

Większość z tych objawów wystąpi między 4 a 14 dniem od zakażenia.

Leczenie Parvo u ludzi

Ludzie, którzy zarazili się parwowirusem B19, rzadko potrzebują leczenia – większość osób wraca do zdrowia samodzielnie w ciągu 1 do 3 tygodni. I tak nie ma konkretnego leczenia wirusa, więc wszystko, co może dla ciebie zrobić twój lekarz, to upewnić się, że jesteś odpowiednio nawodniony i leczyć objawy, przepisując leki przeciwbólowe, przeciwhistaminowe lub leki przeciwgorączkowe.

Osoby z obniżoną odpornością i osoby cierpiące na inne choroby mogą doświadczać cięższych objawów niż większość, a kobiety w ciąży również powinny szukać pomocy medycznej jeśli zachorują na chorobę .

Po wyzdrowieniu z piątej choroby większość ludzi cieszy się dożywotnią odpornością na tę chorobę.

Piąta choroba rozprzestrzenia się poprzez wydzieliny z nosa uwalniane podczas kaszlu lub kichania. Wirus prawdopodobnie może przez jakiś czas przetrwać na obiektach nieożywionych w środowisku. Większość ludzi przestaje być zaraźliwa po pojawieniu się wysypki.

Nie ma dostępnej szczepionki chroniącej przed piątą chorobą , więc najlepszym sposobem na ochronę jest dbanie o higienę, regularne mycie rąk i unikanie kontaktu z chorymi.

Czy ludzie mogą złapać parvo od psów (i odwrotnie)?

Większość parwowirusów atakuje tylko jeden rodzaj zwierząt lub, w rzadkich przypadkach, grupę blisko spokrewnionych zwierząt (na przykład parwowirus infekujący norki może również infekować fretki, skunksy i szopy pracze). Tak więc, podczas gdy psy są podatne na CPV-1 i CPV-2, ludzie są podatni tylko na gatunek znany jako Parwowirus B19 .

recenzje karmy dla psów buffalo blue

Więc nie martw się – nie możesz złapać parvo bezpośrednio od swojego psa, a twój pies nie może złapać parvo bezpośrednio od ciebie .

Jako małe zastrzeżenie wspomnimy, że jeśli ty lub twój pies zostaniecie zakażeni szczepem, na który podatny jest drugi, teoretycznie może wystąpić transmisja.

Na przykład, jeśli ktoś z parwowirusem B19 kichnie na twojego psa, a następnie mocno go całujesz, możesz zachorować. Lub, jeśli dotkniesz psa parvo, a następnie pogładzisz swoje szczenię, może zachorować.

Parwowirus u kotów

Koty są również podatne na parwowirusa, chociaż choroba wywoływana przez wirusa jest często nazywana nosówką kotów, zakaźnym zapaleniem jelit kotów , lub panleukopenię kotów .

Wirus jest wszechobecny w środowisku, więc większość kotów jest ostatecznie na niego narażona. Na szczęście, jest dostępna szczepionka to powinno pomóc uchronić większość kotów przed zachorowaniem.

Parwowirus kotów jest rozprzestrzeniać się drogą fekalno-oralną , tak jak parwowirus psów, ale może być również przenoszony przez ślinę, mocz i krew . Kobiety w ciąży, które zarażą się chorobą, mogą przekazać ją swoim dzieciom.

Objawy parwowirusa kotów

Parwowirus kotów lub panleukopenia kotów powoduje wiele różnych objawów u kotów. Niektóre z najczęstszych to:

• Gorączka
• Niska liczba białych krwinek
• Biegunka
• Zły stan zdrowia sierści
• Anoreksja
• Utrata masy ciała
• Wycofanie się lub ukrywanie zachowań
• Problemy neurologiczne
• Niedokrwistość
• Wymioty

Parwowirus kotów jest bardzo poważną chorobą kociąt w wieku od 3 do 5 miesięcy, ale zazwyczaj przebiega łagodnie (i często całkowicie bezobjawowo) u dorosłych kotów. Koty, które poważnie zachorują, często zapadają na tę chorobę, ponieważ śmiertelność wynosi prawie 90%.

Leczenie parwowirusa kotów

Jak parwo u psów i piąta choroba u ludzi, Parwowirusa kotów nie można leczyć żadnymi konkretnymi lekami . Jest to jeden z powodów, dla których tak ważne jest szczepienie kotów.

Większość kotów, które poważnie zachorują, będzie musiała zostać hospitalizowana, gdzie otrzymają potencjalnie ratującą życie opiekę wspomagającą. Twój weterynarz prawdopodobnie poda płyny dożylne i elektrolity w celu zwalczania odwodnienia, a także może przepisać leki łagodzące ból lub gorączkę, a także leki przeciwwymiotne i przeciwbiegunkowe.

Parwowirus kotów może powodować choroby, które trwają przez dłuższy czas . Wiele kotów potrzebuje 6 tygodni lub więcej, aby w pełni wyzdrowieć, nawet przy najlepszej możliwej opiece weterynaryjnej.

Czy koty mogą dostać parvo od psów (i odwrotnie)?

Parwowirus psów atakuje tylko kły, a parwowirus kotów tylko koty (w tym odmiany dzikie i domowe).

Więc nie, psy nie mogą przenosić parvo na koty. Chore koty nie zarażą psów, a chore psy nie zarażą kotów.

Podobnie, nie możesz złapać parwowirusa od swojego kota, ani twój kot nie może złapać jej od ciebie (chociaż, podobnie jak w przypadku psów, twoje ręce mogą przenosić parwowirusa kotów z jednego kota na drugiego).

Warto podkreślić, że chociaż parwowirusy psów i kotów są bardzo specyficzne gatunkowo, są ze sobą blisko spokrewnione . W rzeczywistości uważa się, że parwowirus psów jest bezpośrednim potomkiem parwowirusa kotów.

Naukowcy podejrzewają, że wirus wielokrotnie mutował (prawdopodobnie w latach 70.), co pozwoliło na to skakać gatunki i zacząć zarażać psy .

Małe przyjęcie

Poniżej wymieniliśmy niektóre z najczęstszych pytań dotyczących parvo. Na niektóre z tych pytań i odpowiedzi udzielono już wcześniej odpowiedzi, ale chcieliśmy tylko ułatwić czytelnikom szybkie znajdowanie potrzebnych informacji.

Jaki jest wskaźnik przeżywalności parwowirusa psów?

Wskaźnik przeżywalności psiego parwowirusa jest niski. Do 89% nieszczepionych szczeniąt, które zarażą się wirusem, umrze bez leczenia.

Przy natychmiastowej pomocy weterynaryjnej większość przeżyje, chociaż niektóre badania sugerują, że nawet 36% nieszczepionych szczeniąt umrze nawet po leczeniu.

Jak długo trwa okres inkubacji parwona psiego?

Zazwyczaj okres inkubacji (czas między ekspozycją a wystąpieniem objawów, kiedy wirus szybko się namnaża) dla parvo wynosi około 3 do 10 dni. Najczęściej trwa około tygodnia.

Jakie są objawy parvo u psów?

Najczęstszym objawem jest biegunka, ale w wielu przypadkach obserwuje się również letarg, wymioty i utratę wagi. Psy mogą również cierpieć na problemy z sercem po zarażeniu chorobą.

Jak traktuje się parvo u psów?

Nie ma swoistego leczenia parvo u psów. Twój weterynarz po prostu będzie musiał zapewnić opiekę podtrzymującą podczas gdy układ odpornościowy Twojego zwierzaka próbuje zwalczyć infekcję. To jest jeden z powodów, dla których szczepienie jest tak ważne.

Jak długo trwa parvo u szczeniaka?

Parvo zwykle ustępuje (u psów, które mają szczęście przetrwać infekcję) około trzech do czterech tygodni po pojawieniu się pierwszych objawów. Jednak psy będą potrzebowały jeszcze więcej czasu na powrót do zdrowia i pozostaną zaraźliwe w tym czasie.

Jak możesz chronić swojego psa przed parvo?

Najlepszą rzeczą, jaką można zrobić, aby uchronić psa przed parvo, jest zaszczepienie go. Zazwyczaj wymaganych jest kilka rund szczepień – wystarczy, że posłuchasz porady lekarza weterynarii.

Powinieneś także unikać zabierania szczeniaka do parków lub innych miejsc, które są często odwiedzane przez inne psy, dopóki nie otrzyma pełnego schematu szczepień.

Czy można wyleczyć parvo bez weterynarza?

W ogóle nie ma sposobu na wyleczenie parvo – jest to po prostu choroba, którą organizm Twojego psa będzie musiał zwalczyć. Jest to po części powód, dla którego jest to tak poważny problem zdrowotny, a także jeden z powodów, dla których tak ważne jest zaszczepienie psa.

Jeśli o to chodzi, weterynarz niewiele może zrobić, aby leczyć aktywną infekcję parwowirusową – weterynarze zazwyczaj zapewniają opiekę wspomagającą psom dotkniętym parwowirusem i leczą niektóre z powiązanych problemów, takich jak odwodnienie, ból i nudności.

Niemniej jednak Twój pies bez wątpienia będzie miał większą szansę na wyzdrowienie, jeśli zostanie u weterynarza, próbując zwalczyć infekcję parvo.

Czy dorosłe psy potrzebują szczepień parvo?

Większość weterynarzy zaleci, aby dorosłe psy otrzymywały szczepionkę parvo co 1 do 3 lat, aby zapewnić im ochronę przed chorobą.

Jest możliwe, choć rzadko, zaszczepione psy zarażają się chorobą. Niemniej jednak warto zaszczepić wszystkie szczenięta i psy zgodnie z zaleceniem lekarza weterynarii.

Co to jest parwowirus B19?

Parwowirus B19 to specyficzny rodzaj parwowirusa, który atakuje ludzi.

Jak poważny jest parwowirus u ludzi?

Parvo (zwana piątą chorobą, gdy dotyka ludzi) jest ogólnie łagodny i rzadko wymaga pomocy medycznej. Jednak osoby należące do kategorii wysokiego ryzyka, takie jak kobiety w ciąży, powinny zwrócić się o pomoc lekarską.

Jak długo trwa parwowirus u ludzi?

Większość ludzi przechodzi przez parwowirusa w ciągu tygodnia lub dwóch.

Czy możesz dać parvo swojemu psu?

Nie bezpośrednio, ponieważ ludzie i psy są podatni na różne gatunki wirusów. Możesz jednak przenieść parwowirusa psów na ręce lub ubranie, dlatego zawsze ważne jest, aby dokładnie umyć ręce po kontakcie z psem, który może cierpieć na parwowirusa.

Czy twój pies może dać ci parvo?

Transmisja bezpośrednia nie jest możliwa, ponieważ ludzie i psy są podatni na różne gatunki parwowirusów. Teoretycznie, jeśli ktoś z piątą chorobą zakaże twojego psa, możesz zarazić się chorobą, ale jest to mało prawdopodobne.

Jak diagnozuje się parvo u psów?

Twój weterynarz zdiagnozuje infekcję parvo, najpierw pobierając próbkę, wykonując wymaz z odbytu. Stamtąd próbkę moczy się w specjalnym roztworze, który następnie umieszcza się na pasku testowym. Jeśli test jest negatywny, pojawi się jedna linia; jeśli test jest pozytywny, pojawiają się dwie linie (to coś w rodzaju testu ciążowego).

Jak widać, parwo jest bardzo poważną chorobą, więc upewnij się, że zrobisz wszystko, co w Twojej mocy, aby pomóc chronić swojego szczeniaka. Pamiętaj tylko, aby postępować zgodnie z zaleceniami weterynarza dotyczącymi szczepionek i unikać zabierania szczeniaka do miejsc, w których często przebywają psy, dopóki weterynarz nie powie Ci, że jest to bezpieczne.

Czy kiedykolwiek miałeś kontrakt na szczenię parvo? Opowiedz nam o doświadczeniu w komentarzach poniżej.