Oznaki agresywnego szczeniaka: czy mój szczeniak jest normalny, czy prawdziwy terror?

Wszystkie szczenięta bawią się w gryzienie, ale niektóre szczenięta są bardziej intensywne niż inne.

To rzadkie, ale nawet w bardzo młodym wieku niektóre szczenięta mają przewagę. Jako konsultant ds. zachowania psów, który pracował z tysiącami psów, Widziałam tylko jeden lub dwa szczenięta, które bym nawet rozważać klasyfikowanie jako naprawdę agresywne (o jednym z tych szczeniąt porozmawiamy później).

Niemniej jednak otrzymuję kilka telefonów lub e-maili tygodniowo od właścicieli, którzy martwią się, że ich szczeniak jest agresywny.

Jak więc odróżnić oznaki agresywnego szczeniaka od szorstkiej zabawy szczeniaka, która mieści się w normalnym zakresie? Skupimy się dzisiaj na odpowiedzi na to pytanie dla psów poniżej 6 miesiąca życia. Następnie podam kilka sugestii, co możesz zrobić, jeśli masz agresywnego szczeniaka.

Czym dokładnie jest agresywny szczeniak?

Bardzo często widuje się szczenięta, które mają zbyt szorstki styl gry , niski hamowanie gryzienia, niska tolerancja na frustrację, a nawet łagodne problemy z ochroną zasobów. Kiedy dostaję telefon od klienta w sprawie agresywnego szczeniaka, prawie zawsze jest to szczeniak, który pasuje do jednej z tych kategorii.

Chociaż te szczenięta mogą paść pod parasolem laika agresywności, odróżniam je od szczeniąt, które wydają się naprawdę niepoprawne behawioralnie. Te szczenięta nadal mogą potrzebować pomocy doświadczonego trenera, aby zapobiec dalszym problemom, ale nie należy ich mylić ze szczeniętami, które są nienormalne behawioralnie.

Często tłumaczę klientom agresję u szczeniąt przez pryzmat dzieci.

To nie jest miłe, gdy sześciolatek popycha swoje rodzeństwo lub uderza przyjaciela – ale nie jest to jeszcze poważny powód do niepokoju. Jeśli jednak ten sam sześciolatek cały czas pcha i bije ( częstotliwość ), jest bardzo silny przy tych pchnięciach i uderzeniach ( intensywność ) lub długo uderza ( Trwanie ), że jest powód do niepokoju. Jest to szczególnie ważne, jeśli dziecko jest nie tylko niegrzeczne, ale wydaje się mieć zamiar skrzywdzenia drugiego dziecka.

Podobnie, jeśli szczeniak jest niezwykle intensywny w bolesnym lub groźnym zachowaniu lub przejawia takie zachowania często i przez długi czas, jest to powód do niepokoju.

Normalny vs. Nieprawidłowe zachowanie szczeniaka

Tak więc agresywny szczeniak to szczeniak, który wykazuje nienormalne intensywność, częstotliwość lub czas trwania zachowań, takich jak rzucanie się, warczenie, warczenie, obnażanie zębów lub gryzienie.

Ale co jest nienormalne? Jak omówiłem w moim artykuł o gryzieniu w zabawę dla szczeniąt , normalny zmienia się. Dużo. Normalne gryzienie przez zabawę dla belgijskiego szczeniaka malinois byłoby bardzo niepokojące, aby zobaczyć w Shih Tzu.

Chociaż to, co jest klasyfikowane jako normalne gryzienie podczas zabawy, może się różnić w zależności od rasy, wieku i innych czynników, niektóre zachowania są sygnałami ostrzegawczymi na całej planszy.

To prawie zawsze nienormalne, aby zobaczyć, jak mały szczeniak warczy lub gołe zęby, rzuca się na psy lub ludzi lub gryzie i trzyma się miotu podczas płaczu. Te szczenięta powinny spotkać się z konsultantem behawioralnym prędzej niż później.

Jeśli czujesz, że Twój szczeniak jest wyjątkowo agresywny, nigdy nie zaszkodzi skontaktować się z certyfikowanym konsultantem ds. Zachowania psów – nie tylko lokalnego trenera posłuszeństwa – i poproś o opinię. Konsultanci behawioralni będą mieli wiedzę i umiejętności, które różnią się od nawet najbardziej doświadczonych trenerów posłuszeństwa. Niektórzy trenerzy są również konsultantami behawioralnymi, ale nie zakładaj bez pytania.

Paradoks agresji szczeniąt

Trudno emocjonalnie patrzeć na małego, młodego psa i brać pod uwagę fakt, że ten szczeniak może wyrosnąć na coś niebezpiecznego. Łatwo przeoczyć zachowanie w czymś tak słodkim i puszystym!

Jednak paradoksalnie większość konsultantów ds. zachowania zwierząt powie, że: im młodszy pies przejawia niepokojące zachowania, tym bardziej powinniśmy być zaniepokojeni.

Pewien poziom nadmiernego pobudzenia podczas spacerów, warczenie z innymi psami, a nawet warczenie na wspólne zasoby nie jest niczym niezwykłym dla psów w wieku 9-18 miesięcy. To okropni nastolatkowie! Te psy wymagają treningu, aby pomóc im wyrosnąć z tych niegrzecznych zachowań, ale w rzeczywistości jest to daleko mniej dotyczące obserwowania tego samego zachowania u dziesięciotygodniowego szczeniaka.

Kiedy widzę ośmiotygodniowego szczeniaka warczącego na swoje rodzeństwo nad jedzeniem lub czteromiesięcznego szczeniaka na smyczy rzucającego się na inne psy, rozlegają się dzwonki alarmowe. Psy przed dorastaniem nie powinny w większości reagować na otoczenie w bardzo negatywny sposób.

Znaki ostrzegawcze agresywnego szczeniaka: kiedy się martwić

Jeśli w ogóle martwisz się o swojego szczeniaka, nigdy nie jest złym pomysłem, aby skontaktować się z a certyfikowany konsultant behawioralny dla psów . Mogą poprosić Cię o sfilmowanie zachowania i przesłanie go lub mogą chcieć osobiście spotkać się z Tobą i Twoim szczeniakiem.

Jeśli zastanawiasz się, czy Twój szczeniak jest nienormalny, oto początkowa lista zachowań, które wymagają doświadczonego oka. Ta lista nie jest wyczerpująca i jest skierowana do szczeniąt poniżej szóstego miesiąca życia.

Szczenięta, które warczą (lub gorzej), gdy ty lub inny pies zbliżacie się do ich jedzenia lub zabawek. Ochrona zasobów to powszechny i naturalny problem – ale rzadko spotykany u młodych szczeniąt. Ten problem występuje częściej u szczeniąt, które były karmione jedną wspólną miską na karmę , więc zapytaj hodowcę, czy twoje szczenię było karmione w ten sposób.

Uczenie szczeniąt konkurowania z rodzeństwem w młodym wieku o jedzenie nie jest dobrym sposobem, aby pomóc im później się dzielić!

Szczenięta, które nadal gryzą lub chodzą za towarzyszami zabaw, nawet gdy towarzysz zabaw ma schowany ogon i/lub próbuje uciec. Nie wszystkie szczenięta są świetne w odczytywaniu sygnałów społecznych od innych psów. Jednak niepokojące jest to, że jeden szczeniak rażąco ignoruje prośby innego szczeniaka o stonowanie zabawy.

Szczenięta, które podczas spacerów rzucają się na obcych ludzi, psy lub inne przedmioty. To całkiem normalne, że większość szczeniąt interesuje się swoim środowiskiem. Są na ogół luźne, niesforne i ciekawe. Niektóre szczenięta są nieco bardziej powściągliwe – to też normalne.

To, co nie jest normalne, to szczeniak, który tak się czegoś boi, że rzuca się na smyczy lub warczy, warczy lub rzuca na obrażającą osobę. Jest również bardzo nienormalne, gdy szczenięta rzucają się w stronę rzeczy na spacerach, zwłaszcza jeśli ich ciało jest sztywne i warczą, warczą lub trzaskają.

Jest to bardzo niepokojące zachowanie dla psa w wieku przed okresem dorastania (i powinno się nim zająć psy w każdym wieku).

Szczenięta, które pokazują zęby, warczą, warczą, kłapią lub gryzą z twardą twarzą i napiętym ciałem. Istnieje różnica między szczeniakiem, który bawi się w gryzienie, a nawet gryzie, ponieważ jest nadmiernie podekscytowany, a szczeniakiem, który gryzie silne negatywne emocje.

Na początku trudno dostrzec tę różnicę, ale agresywne zachowania są często opisywane jako sztywność, bezruch lub twardość (o tym też mówimy w naszym artykule na temat jak bezpiecznie przerwać psią walkę ). Jeśli czujesz, że zachowania Twojego szczeniaka mają przewagę, być może nadszedł czas, aby wezwać pomoc.

Szczenięta, które stale szczekają, gryzą podczas zabawy (ale poza tym są zrelaksowane), bawią się warczeniem podczas gry w szarpanie, szczypią dłonie lub żartobliwie lub ciągną w kierunku innych na spacerach, aby się przywitać, niekoniecznie są agresywne.

antyszczekowe kołnierze natryskowe

Te szczenięta mogą być niegrzeczne i mogą skorzystać na szkoleniu (lub trochę zabawki dla szczeniąt na ząbkowanie jeśli pojawiają się dorosłe zęby twojego szczeniaka), ale nie są to zachowania związane z czerwoną flagą.

Studium przypadku agresji szczeniąt

Tylko jeden szczeniak w moim czasie jako konsultant ds. zachowania psów naprawdę mnie niepokoił, a nawet przerażał.

Widziałem wiele szczeniąt, które warczały lub warczały wokół swojego jedzenia, szczenięta, które bardzo bały się swojego otoczenia i szczenięta, które bawiły się lub gryzły zbyt ostro. Prawie wszystkie te szczenięta osiągnęły doskonałe wyniki dzięki pewnym interwencjom treningowym.

Ale ten szczeniak – nazwijmy go Halley – był inny. Przyszła do schroniska, w którym pracowałam jako przeniesienie, co oznacza, że schronisko w Teksasie było przepełnione. Moje schronisko w Denver przywoziło ciężarówkę psów tygodniowo ze schroniska w Teksasie, aby pomóc schronisku w Teksasie zmniejszyć wskaźniki eutanazji.

Szczenięta przebywały w schronisku w Denver przez niecały tydzień – wystarczająco długo, aby zostać wykastrowanym i wykastrowanym, uzyskać pozwolenie od lekarza i udać się do adopcji.

Halley miała z nią kilkoro rodzeństwa. Były to urocze, ośmio- lub dziewięciotygodniowe szczenięta rasy psów rasy mieszanej – wielkie uszy, duże plamy opalenizny i czarno-białe, miękkie mleczne krowie oczy. Halley wyglądał jak Copper z Fox and the Hound.

Cue topniejące serce (obraz z Postać Wiki )

Drugiego dnia, kiedy szczenięta były w Denver, cały personel ds. zachowania otrzymał e-mail o Halley.

W e-mailu napisano, że gdy tego ranka personel opieki nad zwierzętami nakarmił miot szczeniąt, Halley odwróciła się warcząc na swoje rodzeństwo. Przycisnęła jedno z rodzeństwa do ziemi, podczas gdy drugi szczeniak krzyczał, ale Halley nie dała za wygraną. Uczepiła się szyi drugiego szczeniaka – na szczęście była to luźna skóra na plecach, a nie na gardle – i zatrząsła się.

Halley nie puściła, nawet gdy personel walił w drzwi i krzyczał, żeby spróbować ją przestraszyć. Personel zajmujący się zwierzętami musiał spryskać ją wężem z zasilaniem, aby puściła drugiego szczeniaka.

Szczeniaki zostały rozdzielone, a behawioryści sprowadzili Halleya na chwilę do naszego biura. Bawiliśmy się z nią i obserwowaliśmy, jak wchodzi w interakcję z nami i jej otoczeniem. Nie widzieliśmy zbytniego niepokoju, poza wiedzą, że ten uroczy mały szczeniak prawie założył szwy na stosie jedzenia.

Ostatecznie zdecydowaliśmy, że zespół behawioralny nie mógłby realistycznie zrobić w środowisku schroniska, aby pomóc zmienić jej zachowanie w stosunku do jedzenia i innych psów. Sięgnęliśmy po kilka ratowników z bardziej długoterminowymi zasobami, ale nie mieliśmy dużo szczęścia.

Halley został adoptowany przez parę, która otrzymała pełne informacje o incydencie i kilka dobrych zasobów do pomocy. Halley nigdy nie wrócił do schronu; miejmy nadzieję, że oznacza to, że para odniosła sukces w radzeniu sobie z problemem behawioralnym Halleya, chociaż nigdy nie będę całkowicie pewien.

Z jednej strony Halley wydawał się pod wieloma względami normalnym szczeniakiem. Była bardzo przyjazna i ciekawa. Ale incydent z jej rodzeństwem nad jedzeniem wciąż mnie prześladuje.

Nie wiem, co stało się z Halley, ale gdyby była moją prywatną klientką, spodziewałbym się stosunkowo długiej drogi modyfikacji zachowania, która pomogłaby innym psom zapewnić bezpieczeństwo wokół niej, gdy osiągnęła dorosłość.

Jak nauczyć szczeniaka, aby nie był agresywny?

Jeśli adoptowałeś lub kupiłeś agresywnego szczeniaka, takiego jak Halley, czas uzyskać pomoc.

Pierwszym krokiem powinno być skontaktowanie się z konsultantem ds. zachowania psów za pośrednictwem IAABC. Jeśli nikogo nie ma w pobliżu, skontaktuj się ze mną – przyjmuję klientów przez czat wideo z dowolnego miejsca na świecie i mogę pomóc.

Czekając, aż zobaczy Cię konsultant ds. zachowania psów, masz kilka kroków, które możesz wykonać samodzielnie:

1. Wideo zachowanie , Jeśli to możliwe. Nie prowokuj szczeniaka do okazywania jej złego zachowania. Ale jeśli możesz to uchwycić w aparacie, jest to bardzo pomocne.

2. Udokumentuj czasy Twój szczeniak zachowuje się agresywnie. Pomoże to Twojemu konsultantowi ds. zachowania psa znaleźć wzór. Postaraj się jak najdokładniej zanotować czas, sytuację i jej odpowiedź.

Bądź tak opisowy i obiektywny, jak to tylko możliwe – powiedz, że Ruby uniosła usta i spojrzała na moją córkę Karen, kiedy Karen wyciągnęła rękę, by pogłaskać Ruby. Ruby spała wtedy na kanapie, a Karen była po jej stronie. Była 16:30, kiedy Karen wróciła do domu ze szkoły. To o wiele bardziej pomocne dla twojego konsultanta ds. zachowania psa niż coś w stylu: Ruby staje się agresywna, gdy moja córka próbuje ją pogłaskać.

3. Zarządzaj sytuacją. Jeśli potrafisz dowiedzieć się, co wywołuje agresję Twojego szczeniaka, to świetnie! Następnym krokiem jest ustawienie domu w taki sposób, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo, że szczeniak stanie się agresywny.

Na przykład, jeśli szczeniak warczy, gdy dotykasz jego jedzenia, Twoim zadaniem jest unikanie dotykania miski z jedzeniem. Jeśli Twój szczeniak będzie nadal ćwiczył te niechciane zachowania, będzie mu trudniej wejść i je naprawić.

Cztery. Rozpocznij trening: kontrwarunkowanie, odczulanie i formowanie alternatywnej odpowiedzi. Teraz, kiedy możesz kontrolować, kiedy szczeniak jest narażony na sytuacje, które powodują jego niepożądane reakcje, możesz zacząć zmieniać jego reakcję emocjonalną na te sytuacje.

Kontrkondycjonowanie i odczulanie mogą być początkowo trudne do wykonania, więc nie spiesz się z tym krokiem i nie rób tego sam, jeśli nie musisz!

Oto przykład:

Szczeniak Penny rzuca się i warczy na inne psy na spacerach. Nauczymy Penny patrzeć na swoją właścicielkę w poszukiwaniu smakołyka, gdy zobaczy innego psa zamiast rzucać się i warczeć. To jest odpowiedź alternatywna . Łączenie wcześniej stresującego przedmiotu (drugiego psa) z przysmakami to: kontrkondycjonowanie . Robienie tego powoli i systematycznie jest odczulanie.

Przykładowa progresja to:

a. Naucz Penny patrzeć na ciebie w zamian za smakołyk, kiedy wypowiadasz jej imię i ćwiczysz to setki razy.

b. Wyjdź na zewnątrz i ustaw psa przyjaciela na odległość boiska piłkarskiego. Pies przyjaciela powinien leżeć tyłem do Penny.

C. Kiedy Penny zauważy drugiego psa i nie zareaguje negatywnie, powiedz jej imię, a następnie daj jej smakołyk. Oddal się trochę od drugiego psa, zrób sobie przerwę i powtórz.

D. Powtarzaj, aż Penny zobaczy drugiego psa, a następnie automatycznie spojrzy na ciebie, szukając jej smakołyka.

mi. Stopniowo zmniejszaj dystans i pozwól drugiemu psu trochę się poruszyć. Jeśli w dowolnym momencie Penny rzuca się, warczy, napina lub przestaje jeść smakołyki wokół drugiego psa, jesteś zbyt blisko. Zrób sobie przerwę i zacznij ponownie dalej od drugiego psa.

Kontrkondycjonowanie i odczulanie mogą działać tylko przy odpowiednim zarządzaniu. Nie pomijaj kroku trzeciego (zarządzanie sytuacją) i po prostu przejdź od razu do soczystych części treningowych. Kontrwarunkowanie i odczulanie to długi i powolny proces. Bądź cierpliwy. O wiele łatwiej będzie to zrobić z pomocą konsultanta ds. zachowania psa.

Co jeśli nie mogę zatrzymać mojego agresywnego szczeniaka?

Czasami pies po prostu nie pasuje do domu. Szczeniak może być zbyt nieprzewidywalny lub ostry w swojej agresji. Właściciele mogą nie mieć czasu, pieniędzy i uwagi potrzebnej na szkolenie. Dom może być po prostu zbyt chaotyczny, by skutecznie zarządzać.

Jeśli trzymanie szczeniaka w domu jest niebezpieczne, ponieważ szczeniak jest agresywny, możesz to przyznać.

Są chwile, kiedy szukanie nowego domu dla zwierzęcia jest dla niego najlepszą rzeczą.

Dopóki śmierć nas nie rozłączy, generalnie nie jest częścią twojej umowy adopcyjnej. Większość umów adopcyjnych (lub umów kupna) mówi, że jeśli szczeniak lub pies nie może zostać w twoim domu, musi zostać zwrócony na ratunek, do schroniska lub do hodowcy.

Najlepiej byłoby, gdybyś mógł zwrócić psa lub szczeniaka na ratunek, schronienie lub hodowcę, od którego go kupiłeś. To zawsze powinien być twój pierwszy krok, jeśli nie możesz zatrzymać psa, zwłaszcza jeśli jest to zawarte w umowie. Niektóre ratunki, hodowcy, sklepy zoologiczne i sprzedaż prywatna nie mają tego zastrzeżenia. Co wtedy?

Przed przekazaniem szczeniaka do następnego domu mądrze jest zaangażować konsultanta ds. Zachowania psa. Mogą ci pomóc i rozwiązać problem. Mogą nie. Ale będą też mogli udzielić Ci informacji zwrotnej na temat tego, co jest najbardziej odpowiedzialne do zrobienia w następnej kolejności.

W przypadku silnej agresji, znalezienie nowego domu dla psa może nie być odpowiedzialne . To nie jest ocena ani decyzja, którą ktokolwiek może za ciebie zrobić, ale jest to ważna dyskusja.

Wielu certyfikowanych konsultantów ds. zachowania psów pomoże Ci rozważyć za i przeciw, ale ostatecznie ostateczna decyzja należy do Ciebie.

Psy i szczenięta, które stanowią poważne zagrożenie dla innych ludzi i psów, nie powinny być po prostu przerzucane z jednego domu do drugiego lub zrzucony w schronisku bez zabijania by mogli przeżyć lata w betonowej celi, czekając na adopcję, która może nigdy nie nadejść.

Jak więc podjąć decyzję, co dalej zrobić ze swoim agresywnym szczeniakiem? Jestem osobą z diagramu blokowego, więc oto jeden, który Ci pomoże.

Pamiętaj jednak – w ogromnej większości przypadków szczeniak nie jest agresywny. Twój szczeniak może być niegrzeczny lub łatwo sfrustrowany, ale nie jest agresywny.

Nawet jeśli Twój szczeniak jest agresywny, możesz podjąć pewne kroki, aby pomóc mu iść naprzód. Jeśli nie możesz zapewnić szczeniakowi wsparcia, którego potrzebuje, prawdopodobnie będziesz w stanie znaleźć mu inny dom, który może jej pomóc.

Czy masz agresywnego szczeniaka? Czy masz pytania dotyczące tego, czy zachowanie Twojego szczeniaka jest normalne? Chcemy o tym usłyszeć!