Rodzaje Pit Bullów i Ras Bully: Kompleksowy wygląd

Nie nazwałbyś mopsami wszystkich ras o płaskich twarzach tylko z powodu ich zgniecionych kagańców, prawda?

Dlaczego więc tak wiele osób nazywa wszystkie psy z pudłowatymi głowami pitbullami?

Dziwne, co?

Spośród niezliczonych ras, niewiele osób widzi tyle błędnej identyfikacji, co pitbulla. Sam termin jest nieokreślony, zapożyczony od imienia amerykańskiego pitbulteriera, chociaż często stosuje się go do wszystkich psów o bokobrodowych głowach, bez względu na skład rasy.

W rzeczywistości, wiele osób grupuje kilkanaście różnych ras pod nazwą rasy bully. Obejmuje to amerykańskiego pit bull terriera i jego najbliższych kuzynów, a także rasy tak daleko spokrewnione, jak Dogo Argentino i nie tylko.

Jest to szczególnie niefortunne, ponieważ rasy pitbulle i bully są ofiarami niezliczonych mitów, nieporozumień i negatywnych relacji w mediach. Tak więc wszystkie mają tendencję do malowania tym samym niepochlebnym i szerokim pędzlem.

Zagłębimy się w ten problem poniżej, wyjaśnimy, czym jest pitbull, a czym nie jest, i damy ci informacje na temat tych fajnych – i niestety złośliwych – doggos.

Niezbędne informacje: rodzaje Pit Bullów

• Cztery rasy psów są powszechnie łączone i nazywane pitbullami. Obejmuje to amerykańskiego pit bull terriera, amerykańskiego bulteriera Staffordshire, bulteriera Staffordshire i buldoga amerykańskiego.
• Do tych ras stosuje się szerszy termin – rasa bully oraz około ośmiu innych. Ta grupa (którą omówimy poniżej) obejmuje wszystkie pitbulle, a także osiem innych pupili o blokowych głowach.
• Wiele z tych ras ma podobne pochodzenie, ale wszystkie są odrębnymi rasami o różnych cechach, tendencjach i potrzebach . Podzielimy się informacjami na temat każdej z tych ras i spróbujemy podkreślić ich różnice poniżej.

Cztery podstawowe typy Pit Bullów

Jednym z powodów, dla których istnieje tak wiele zamieszania wokół pitbulli i ich krewnych, jest fakt, że różne rejestry ras rozpoznają różne rasy.

Na przykład American Kennel Club (AKC) nawet nie uznaje amerykańskiego pit bull terriera (APBT) za rasę! Tymczasem odpowiednik AKC za oceanem (Zjednoczony Klub Kynologiczny lub UKC) robi rozpoznać APBT.

Na wynos? Podczas omawiania ras podobnych i pokrewnych należy pamiętać o rejestrach ras.

Istnieje kilka ras bully powszechnie określanych jako pitbulle lub pitbulle. Te psy mogą mieć dużą, blokową głowę i podobieństwa do przodków, ale wszystkie są różnymi psami!

Te rasy obejmują:

1. Amerykański Pit Bull Terrier

O: Rasa stojąca za nazwą pitbulla to Amerykański pitbulterier lub APBT. Ten średniej wielkości pies jest znany ze swojej lojalności i atletyki, co czyni go ukochanym towarzyszem. Przez fanów rasy nazywa się również pit, pittie, pibble i nie tylko.

Historia: To straszna prawda, ale wczesne lata APBT były cieniem walk psów i byków, dwóch popularnych sportów krwi w XIX wieku.

Psy te zostały opracowane przez hodowlę buldogów angielskich z terierami, próbując połączyć atletyczną sprawność i wytrwałość teriera z siłą buldoga.

Psy dość szybko stały się znajome, ponieważ ich reputacja zaciekłych psów pracujących czyniła je idealnymi do życia na farmie, gdzie celowały w polowaniu i podnoszeniu ciężarów. Nawet pitbull znalazł się na dużym ekranie , wypełniając buty jako pierwszy Petey w Małych Urwisach.

Obecnie pracownicy APBT zajmują się wieloma stanowiskami, w tym: praca policyjna , konkurencyjna zwinność i — być może powołanie, do którego najlepiej się nadają — profesjonalne rozgrzewanie kanapy i znajdowanie okruszków między poduszkami.

Opis: APBT ma solidną budowę, ma od 17 do 21 cali w kłębie. Waga waha się od 35 do 60 funtów, chociaż dobrze wychowany okaz nie powinien być tak duży, aby wpływać na jego chód.

APBT powinien poruszać się płynnie, ponieważ ma być wszechstronnym sportowcem, który nosi się z pewnością siebie. Jego ogon jest długi i nigdy nie zadokowany, według standardów, chociaż może być cienki i przypominać bicz, więc uważaj na nogi, jeśli jest podekscytowany!

Jego głowa jest duża, ale powinna być proporcjonalna do ciała, z szerokim czubkiem i szeroką kufą bez zmarszczek. Powinien jednak mieć wyraziste zmarszczki na czole i może mieć oczy w dowolnym kolorze inny niż niebieski (zwróć uwagę, że niektóre APBT mogą mieć niebieskie oczy po urodzeniu, ale z czasem powinny ciemnieć). Jego uszy są wysoko osadzone i powinny się zagiąć, a szyja powinna być gruba, ale nie przesadnie.

APBT mają krótki płaszcz o błyszczącym wyglądzie. Jego włosy mogą być dość sztywne w dotyku i zgodnie z normą nigdy nie powinny być kręcone, długie ani rzadkie.

Zabarwienie: APBT są powszechnie widoczne w kolorach niebieskim, czerwonym, czarnym i białym oraz pręgowanym. Zgodnie ze standardem UKC wszystkie kolory i wzory są dopuszczalne z wyjątkiem merle i albinos (tak, są merle pitbulle )! Etykiety z czerwonym nosem pit bull i niebieski nos pit bull są często kojarzone z rasą, co jest innym sposobem określenia odpowiednio psiaka z wątrobianym nosem lub szczeniaka z czarnym lub szarym nosem.

Typowe problemy zdrowotne: Przy długości życia od 12 do 14 lat APBT są na ogół zdrowymi psami, chociaż mają kilka problemów zdrowotnych, na które należy zwrócić uwagę, w tym:

• Dysplazja stawu biodrowego
• Wrodzona wada serca
• Luksusowa rzepka
• Alergie
• Problemy ze skórą
• Zaćma

Rejestry ras:

• Zjednoczony Związek Kynologiczny (UKC)

APBT są najszczęśliwsi ze swoimi rodzinami. Są lojalni do przesady i bezwarunkowo kochają swoich podwładnych.

Mając to na uwadze, nie są psem, który poradzi sobie z długimi okresami samotności na podwórku lub w domu bez opieki. Są skłonni do lęk separacyjny i sprawią, że ich nieszczęście stanie się znane, czasami dekorując twój dom wnętrznościami twoich ulubionych poduszek do rzucania.

Jeśli spodziewasz się długiej zmiany, dobrym pomysłem jest wynajęcie wyprowadzacza psów lub wpadnięcie podczas przerwy na lunch, podobnie jak trening w klatce.

APBT to mądra rasa, ale potrafi być uparty. Potrzebne są zdecydowane wskazówki, ale zawsze skupiaj się na pozytywnym, opartym na nagrodzie treningu, ponieważ APBT może być zaskakująco wrażliwy.

Konieczna jest wczesna socjalizacja z ludźmi, psami i innymi zwierzętami domowymi. Ta rasa ma silny popęd zdobyczy i nigdy nie należy jej ufać poza ołowiem poza ogrodzonym terenem. Nie zawahają się ścigać krnąbrnej wiewiórki i mogą mieć selektywny słuch, gdy są w biegu.

Krótki płaszcz APBT sprawdza się jednak w cieplejszych warunkach zimna pogoda może być problemem dla litości . Kiedy temperatura spadnie poniżej 40., ogranicz czas na zewnątrz do krótkich przerw na nocnik i zainwestuj w porządny płaszcz na spacery lub zajrzyjćwiczenia w pomieszczeniuopcje.

Zrzucają dużo i mogą być podatne na infekcje ucha, więc monitoruj je pod kątem zapachów lub oznak zaczerwienienia.

Z ich historią jako psa pracującego, nic dziwnego, że APBT wymagają sporej ilości ćwiczeń. Długi, codzienny spacer lub energiczne harce na podwórku mogą zaspokoić tę potrzebę. To powiedziawszy, APBT są pieszczotliwie nazywane przez ich właścicieli hipopotamami domowymi, ponieważ mają tendencję do tarzania się po domu i drzemki, gdy nie biegają.

2. Amerykański Staffordshire Bull Terrier

O: ten Amerykański Staffordshire Bull Terrier lub AmStaff jest wczesnym kuzynem ABPT, ale ma wyraźne różnice w wielkości i wyglądzie. Ma większy, cięższy wygląd, choć podziela legendarną lojalność APBT.

Historia: AmStaffy zostały wyhodowane w Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX wieku z wykorzystaniem importowanych z Anglii terierów Staffordshire. Poprzez hodowanie tego podstawowego stada z innymi terierami uzyskano większego psa, tworzącego American Staffordshire Bull Terrier.

Podobnie jak APBT, AmStaff był pierwotnie używany do nęcenia byków i walk psów, ale szybko przekształcił się w role robocze na farmie, w wojsku, a nawet na planach filmowych. Pamiętasz Peteya z Małych łobuzów, o których mówiliśmy powyżej? Drugim psim aktorem, który go grał, był AmStaff!

Opis: Amstaffy mają od 17 do 19 cali w kłębie. Ich wzrost i waga są proporcjonalne i zazwyczaj ważą od 40 do 75 funtów. Jego budowa powinna być atletyczna, muskularna i krępa i nigdy nie powinien wyglądać na długonoga.

Głowa AmStaffa jest szeroka z pełną kufą i szeroko rozstawionymi, ciemnymi oczami. Jego uszy są wysoko osadzone i mogą unosić się lub spoczywać na wpół uniesione, ale zgodnie ze standardem nigdy nie powinny zwisać. Jego szyja jest mocna, bez luźnej skóry, zwęża się do potężnych ramion, krótki grzbiet i nisko zwisający, cienki ogon.

Sierść AmStaff jest krótka i błyszcząca o sztywnej, kłującej fakturze. W przeciwieństwie do APBT, AmStaffs nie są oznaczone tytułami czerwonego nosa i niebieskiego nosa, ponieważ wszyscy AmStaffs mają czarne nosy, zgodnie ze standardem.

Zabarwienie: AmStaffy są dopuszczalne w tęczy kolorów i wzorów zgodnie ze standardami AKC, chociaż nie preferuje się bieli, wątrobiany lub czerni podpalanej.

Typowe problemy zdrowotne: AmStaff to stosunkowo zdrowa rasa, której długość życia wynosi zwykle od 12 do 14 lat. Jest jednak podatny na kilka problemów zdrowotnych, takich jak:

• Wrodzona wada serca
• Dysplazja stawu biodrowego
• Dysplazja stawu łokciowego
• Luksusowa rzepka
• Spondyloza
• Choroba tarczycy
• Ataksja móżdżkowa
• Wrażliwość skóry i alergie

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny (AKC)

AmStaff to pewna siebie rasa, która ma dobrze udokumentowaną odwagę, ale w domu potrafi być głupcem.

Uwielbia swoją rodzinę i jest chętny do zadowolenia i zabawy, wymagając dużej ilości codziennej uwagi. Nie jest psem, który poradzi sobie z ignorowaniem lub pozostawieniem na zewnątrz, więc upewnij się, że jesteś gotowy, aby zaangażować się w urocze, żądne uwagi cutie.

Od najmłodszych lat potrzebuje solidnego, konsekwentnego treningu z mnóstwem wartościowych nagród. Obejmuje to socjalizację z psami, ludźmi i innymi zwierzętami domowymi, a także regularną pracę posłuszeństwa. Niczego nie kocha bardziej niż uszczęśliwianie swoich ludzi, ale jest wrażliwy i nigdy nie powinien być surowo korygowany, jeśli wyjdzie poza linię. Ma też zdrowy popęd zdobyczy, więc trzymaj AmStaff na smyczy przez cały czas, gdy znajduje się poza ogrodzonymi obszarami.

AmStaffs nie wymaga dużo pielęgnacji z krótkimi włosami, ale należy go umyć w razie potrzeby i monitorować uszy i palce u nóg pod kątem oznak wrażliwości. Nie zrzuca tony, ale może się ślinić.

Twój AmStaff jest psem pracującym w sercu i chociaż nie jest przeciwny wylegiwaniu się i doganianiu z tobą na Netflix, powinien być codziennie chodzący i mieć regularne sesje zabaw, aby spalić swoją energię.

Nieustanne ćwiczenia nie tylko pomogą mu poczuć się jak najlepiej, ale mogą również pomóc w utrzymaniu jego wagi (te psiaki mogą przybrać na wadze, jeśli nie będziesz ostrożny).

3. Staffordshire Bull Terrier

O : Ten Staffordshire bulterier lub Staffy jest rasą starszą od dwóch poprzednich i doprowadziło do ich rozwoju (należy również zauważyć, że Staffy jest jedyną z trzech uznanych zarówno przez AKC, jak i UKC).

Kompaktowy szczeniak o zaskakującej sile, Staffy jest uwielbiany za uśmiechnięty wygląd i głupkowatą naturę.

Historia: Nic dziwnego, że historia Staffy jest dość podobna do historii APBT i AmStaffs. Śledząc swoje pierwotne korzenie w buldogach, Staffies zostały opracowane do sportów krwi.

Chociaż korzenie Staffy'ego są przerażające, stał się ukochanym towarzyszem na całym świecie. Jest nie tylko dobrym psem domowym, ale ponieważ w głębi serca jest terierem, zasłużył na siebie, kontrolując niepożądane szkodniki, takie jak szczury.

Opis: Staffies stoją od 14 do 16 cali w ramieniu. Waga waha się od 24 do 38 funtów. Powinien być umięśniony, ale nadal zwinny i nigdy tak nieporęczny, by wyglądał jak kreskówkowy lub miał problemy z płynnym poruszaniem się. To solidny pies, którego gruba szyja i szerokie ramiona pasują do jego ogólnej sylwetki.

Głowa Staffy jest krótka i szeroka z wyrazistymi policzkami, co nadaje mu uśmiech, o którym wspomnieliśmy powyżej. Jego nos jest zawsze czarny, a oczy powinny być ciemne. Jego uszy stoją, ale załamują się na końcach, co zwiększa jego ogólną czujność i troskę.

Sierść Staffy jest krótka i gładka, zawsze powinna być błyszcząca.

Zabarwienie: Staffies występują w wielu kolorach i wzorach, w tym pręgowane, płowy , czarny i niebieski. Jedynymi zabronionymi wzorami w standardzie są wątróbka i kombinacja czarno-podpalana.

Typowe problemy zdrowotne: Staffies są na ogół zdrowe i żyją od 12 do 14 lat. W swojej historii mają pewne problemy zdrowotne, w tym:

• Kwasomocz L-2-hydroksyglutarowy
• Dysplazja stawu łokciowego
• Dysplazja stawu biodrowego
• Zaćma
• Luksusowa rzepka
• Alergie skórne

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Staffy pasuje do życia rodzinnego, bo jedyną rzeczą większą od jego uśmiechu jest jego serce. Uwielbia przebywać ze swoimi dwunożnymi kumplami i najlepiej radzi sobie, gdy jest centralną częścią rodziny. Nigdy nie powinien być pozostawiony sam sobie na podwórku lub w psiarni, ponieważ jest zbyt wrażliwy.

Socjalizacja z nieznajomymi, psami i innymi zwierzętami jest konieczna, aby uniknąć agresji.

Staffy jest jedną z trudniejszych do wyszkolenia ras na naszej liście. Jest inteligentny i często myśli, że wie, co jest najlepsze, więc jest nie pies dla początkujących. Pozytywny trening jest niezbędny do wczesnego opanowania tej niezależnej passy.

Nigdy nie powinieneś ufać mu ze smyczy na otwartej przestrzeni, ponieważ jego pogoń za zdobyczą zmusza go do ścigania wszystkiego, co widzi, niezależnie od tego, czy jest to królik, czy dryfująca torba.

Twój Staffy będzie zwykłym rzucaczem, który zostawia swoje krótkie, sterczące włosy na meblach. Szczotkowanie w razie potrzeby może ograniczyć te osady.

Staffies wymagają codziennych ćwiczeń, aby pozostać zadowolonym. Długi, meandrujący spacer lub wędrówka z mnóstwem widoków i zapachów może zaspokoić zarówno jego potrzeby pobudzenia fizycznego, jak i psychicznego. Rozwija się również dzięki intensywnym ćwiczeniom, takim jak jogging.

Jego pysk jest jednak krótszy, więc pamiętaj, że może się przegrzać w cieplejsze dni.

4. Buldog amerykański

O: ten Buldog amerykański to silna, pracująca rasa, która została stworzona, aby być psem prawej ręki rolnika. Ma solidną formę i dużą, toporną głowę, ale jest znacznie większy.

Historia: Buldog amerykański został wyhodowany w Stanach Zjednoczonych w XVIII wieku, przy użyciu mieszanki buldogów importowanych z Anglii. Został zaprojektowany do pełnienia wielu ról związanych z posiadłością, w tym stróża, psa łowczego i pasterza. Jego popularność spadła z biegiem lat, ale w ostatnich latach odżył.

Opis: Buldogi amerykańskie mają od 20 do 28 cali w kłębie. Waga waha się od 60 do 120(!) funtów w zależności od płci. Jego umięśnione ciało powinno nadal pozwalać na płynny chód. Jest mocno kościsty i zbudowany, ale nie powinien wyglądać na zbyt masywnego ani okrągłego, jak bardziej znajomy (angielski) buldog.

Jego głowa jest duża i szeroka, z szeroką kufą i widocznymi policzkami. Jego wyraz twarzy jest zawsze czujny, a uszy wysoko osadzone, z preferowanymi ciemnobrązowymi oczami (choć nie jest to wymagane). Buldogi amerykańskie zazwyczaj mają czarne nosy, chociaż dozwolone są również czerwone i brązowe schnozzes.

Sierść buldoga amerykańskiego ma mniej niż cal długości i jest sztywna w dotyku. Powinien leżeć płasko i nigdy nie wykazywać fal ani zawinięć.

Zabarwienie: Buldogi amerykańskie występują w wielu kolorach i wzorach, w tym białym, płowym i moręgowaty . Jedyne dyskwalifikacje to kolor czarny, kolor niebieski, trójkolorowy , merle i solidną czarną maskę.

Typowe problemy zdrowotne: Buldogi amerykańskie żyją od 10 do 15 lat, czyli dłużej niż większość buldogów, ale ma kilka godnych uwagi problemów zdrowotnych, takich jak:

• Dysplazja stawu biodrowego
• Mielopatia zwyrodnieniowa
• Głuchota
• Hiperurykozuria
• Rybia łuska
• Ceroidolipofuscynoza neuronalna (NCL)
• Wiśniowe oko
• Entropia

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Buldogi amerykańskie są świetne psy rodzinne które bardzo chronią swój dom i ludzi. Słynie ze swoich niechlujnych pocałunków, ale nie oferuje ich nieznajomym. Jest naturalnie dystansowy wobec nowych ludzi lub psów, więc upewnij się, że jest dobrze zsocjalizowany w okresie szczenięcia i nie tylko, aby uniknąć problemów.

Jak na buldoga, łatwiej go trenować. Dobrze reaguje na nagrody i szybko się uczy. Może być głupkowaty, jeśli jest niewystarczająco ćwiczony lub znudzony, więc upewnij się, że nie używasz zbyt wielu powtórzeń, bo szybko cię wyciszy. Idealne jest połączenie nauki z zabawą i przerwami na zabawę.

Regularnie rzuca, choć nie jest to przytłaczająca ilość. Jego krótka sierść jest łatwa w pielęgnacji, wymaga jedynie szczotkowania, aby usunąć luźne włosy i kąpieli, gdy jest brudna.

Buldogi amerykańskie potrzebują codziennych ćwiczeń. On jest idealny wybór rasy dla partnera do biegania , chociaż długa wędrówka lub spacer wraz z grami w przeciąganie liny lub aportowanie również działają dobrze.

Nie jest psem, który sam może spalić parę na podwórku. Stanie się sfrustrowany i destrukcyjny, co sprawi, że wyprowadzanie psa będzie koniecznością, jeśli masz mało czasu.

Inne rasy czasami mylone z Pit Bullami

Wszystkie cztery rasy omówione wcześniej są dość blisko spokrewnione i mają stosunkowo podobne historie, co pomaga wyjaśnić, dlaczego często są wrzucane do tej samej kategorii pitbulli.

Jednak jest też kilka ras, które: nie są szczególnie blisko związane z litościami, które ludzie często mylą z pitbullami — często łączy się je razem jako grupę znaną jako rasy łobuzów.

Należy jednak pamiętać, że dzieje się tak tylko dlatego, że te rasy mają toporne głowy, co sprawia, że ​​wyglądają trochę podobnie do pitties .

Poniżej omówimy niektóre z najbardziej godnych uwagi przykładów.

Argentyński Dogo

O: Potężna rasa myśliwska z Argentyny, Argentyński Dogo jest często mylony z byciem białym pitbullem. Te mastify są jednak znacznie większe.

Historia: Ta rasa, pierwotnie opracowana do sportów krwi, okazała się wspaniałym towarzyszem polowań na początku XX wieku. Regularnie dołączył do polowań na dużą zwierzynę łowną na wiele dzikich zwierząt, w tym pumy i dziki. Z biegiem czasu zaczęli też pracować w rolach opiekunów i towarzyszy.

Opis: Dogo to duży pies ważący od 80 do 100 funtów. W kłębie ma od 24 do 27 cali. Chociaż jest potężną rasą, nadal powinien poruszać się z gracją i zwinnością. Jego ramiona są zgrabne i podobnie jak reszta jego ciała powinny być dobrze umięśnione, ale nie nieproporcjonalnie.

Jego głowa jest imponująca, ale nie powinna sprawiać wrażenia masywnej ani przerośniętej. Jest szeroka, bez zmarszczek i wydaje się gładka. Jego oczy są zawsze ciemne, a wyraz twarzy powinien pozostać czujny, a uszy wysoko osadzone. Ma blokowatą kufę i grubą szyję, co często prowadzi do jego pomylenia z innymi rasami łobuzów.

Psy mają krótką, prostą sierść, gładką i błyszczącą. Leży płasko i nigdy nie jest długi ani falisty.

Zabarwienie: Dogo jest całkowicie biały, chociaż sporadyczne czarne plamy są dopuszczalne.

Typowe problemy zdrowotne: Dogo żyją średnio od 10 do 12 lat i mogą doświadczać kilku problemów zdrowotnych, w tym:

• Dysplazja stawu biodrowego
• Problemy z tarczycą
• Malformacja powiek
• Choroba serca
• Alergie i nadwrażliwości skórne
• Głuchota

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Dogo zaciekle chroni swoją rodzinę i dom. Dobrze przystosowuje się do życia rodzinnego i dzieci, choć potrzebuje czasu na ogrzanie się przed nieznanymi twarzami. Oprócz kontaktów towarzyskich z ludźmi, potrzebuje wielokrotnych pozytywnych ekspozycji na inne psy i zwierzęta, aby zapobiec agresji.

Buldogi są nie rasa dla początkujących. Są asertywni i rzucą Ci wyzwanie. Z tego powodu i ich wielkości szkolenie musi rozpocząć się natychmiast i być kontynuowane. Musi nauczyć się granic, zanim stanie się zbyt duży i nie do opanowania. Trenuj pozytywnie i konsekwentnie.

Jego krótki płaszcz nie wymaga dużo pielęgnacji . Potrzebuje kąpieli tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, chociaż jego ubarwienie może narazić go na oparzenia słoneczne, więc w razie potrzeby podejmij środki zapobiegawcze, takie jak używanie koszulek do ochrony skóry. Możesz również zniechęcić go do leniuchowania na słońcu w dni o wysokim wskaźniku UV.

Dogo mają jedne z najwyższych wymagań dotyczących ćwiczeń ze wszystkich ras łobuzów. Jest silnym psem, który czasami ma pozornie nieograniczoną energię. Codzienne ćwiczenia są koniecznością i najlepiej je osiągnąć poprzez jogging, wędrówki, długie spacery i stymulację umysłową, taką jak układanie puzzli lub uprawianie sportu, takie jak posłuszeństwo i zwinność. On nie jest pies dla leniwych właścicieli .

Bulterier

O: ten bulterier to solidny pies stworzony do pracy. Rozpoznawalna po wyrazistym wyglądzie, ta przedwcześnie rozwinięta głowa ziemniaka jest czasami mylona z innymi rasami łobuzów ze względu na jego imię, ekspresję i ubarwienie.

Historia: Spokrewniony z buldogiem i Staffordshire bull terrier, bulterier jest wynikiem mieszania buldogów z różnymi terierami, aby stworzyć bardziej okrutnego psa do przynęty na byki i innych sportów krwi. Gdy sporty zostały ostatecznie zakazane, bulteriery znalazły swoje miejsce w domu i przejęły rolę towarzysza.

Dziś te urocze szczeniaki o dziwnie wyglądających twarzach nadal dotrzymują nam towarzystwa, ale są również doskonałymi łapkami na robactwo.

Opis: Bulteriery występują w dwóch zestawach wielkościowych: standardowym i miniaturowym. Standardowy bulterier ma od 20 do 24 cali wysokości i waży od 45 do 80 funtów. Miniatura ma od 10 do 14 cali wysokości i waży od 24 do 33 funtów. Ciało bulteriera jest umięśnione, ale nigdy nieporęczne ani nadmiernie zaokrąglone, jak u buldoga.

Bulterier ma wyjątkową głowę, która jest długa i owalna, często nazywana przez hodowców jajkiem. Jego oczy są ciemne i zapadnięte w naturze. Jego nos jest zawsze czarny, a uszy ustawione wysoko i nadstawione do góry.

Bulteriery mają krótką sierść, która jest błyszcząca i szorstka w fakturze. W przeciwieństwie do innych ras łobuzów, jego skóra nie jest pomarszczona i przylega do niego na całym ciele.

Zabarwienie: Bulteriery są grupowane przez AKC na dwie grupy: białą i kolorową. Białe psy mogą mieć ubarwienie na głowie, ale gdzie indziej powinny być całkowicie białe. Warianty kolorowe to czarny, pręgowany, czerwony, płowy i trójkolorowy.

Typowe problemy zdrowotne: Bulteriery mają średnią długość życia od 10 do 14 lat i mogą wykazywać pewne problemy zdrowotne, takie jak:

• Luksusowa rzepka
• Problemy sercowe
• Choroba nerek
• Wrażliwość skóry
• Skłonność do przybierania na wadze
• Głuchota

Ponadto niektóre władze podejrzewają, że bulteriery mogą być jedna z niewielu ras wykazujących zachowania przypominające autyzm .

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Bulteriery to przyjazne szczenięta, które nigdy nie spotkały nieznajomego.

Jest dobrym wyborem dla psa rodzinnego i rozwija się, gdy jest ze swoimi ludźmi. Nie zawsze jednak tak samo przyjmuje inne psy lub zwierzęta, więc wczesna socjalizacja jest koniecznością.

Spodziewaj się dużo śmiechu ze swoim bulterierem, ponieważ jest znany w świecie psów ze swojej głupoty.

Chociaż uwielbia zabawę, jest też terierem i jest jedną z trudniejszych ras łobuzów do trenowania. Ma własny rozum i użyje go według własnego uznania, co może oznaczać skrócenie czasu treningu.

Konsekwentny, pozytywny trening należy rozpocząć wcześnie, ale oczekuj, że Twój bulterier będzie miał swoje chwile. To tylko część jego osobowości. On jest nie dobry wybór dla właściciela psa po raz pierwszy.

Krótki płaszcz bulteriera zrzuca sezonowo. Nie wymaga mnóstwa zabiegów pielęgnacyjnych, a od czasu do czasu szczotkowanie i kąpiel utrzymują jego dobry wygląd.

Bulterier jest energicznym szczeniakiem, który potrzebuje codziennych ćwiczeń umysłowych i fizycznych.

Jego wymagania nie są jednak wysokie, więc spacer i aport na podwórku są całkowicie do przyjęcia. Lubi także sport, dzięki czemu dobrze nadaje się do agility, disc dog i flyball.

Bokser

O: ten bokser to średniej wielkości rasa, która jest dobrze znana ze swojej beztroskiej natury. Jego kwadratowy pysk i muskularne ciało często powodują, że jest mylony z pitbullami i innymi rasami bully.

Historia: Bokserki są potomkami wymarłej niemieckiej rasy myśliwskiej zwanej Bullenbeisser. Bokser został wyhodowany do użytku na wystawach psów, chociaż udowodnili, że są utalentowanymi pasterzami, szczeniakami policyjnymi i stróżami.

Opis: Bokserki mierzą od 21,5 do 25 cali w kłębie. Ich waga waha się od 55 do 70 funtów, a ich waga powinna być proporcjonalna do ich wzrostu, nie wyglądając na zbyt masywne. Powinien zawsze poruszać się płynnie, chociaż każdy, kto ma boksera, wie, że czasami pozwala, by jego błazeńska natura lśniła odrobiną odbicia.

Bokserki mają dużą głowę, ale nigdy nie jest przerośnięta w porównaniu z ich ciałem. W pobliżu uszu i kufy pojawiają się zmarszczki, a przy ciemnych oczach powinien być zawsze czujny. Ma krótką, kwadratową kufę z lekko zadartym nosem, co nadaje mu charakterystyczny grymas.

Sierść boksera jest bardzo krótka i błyszcząca. Powinien być gładki i niezbyt szorstki w dotyku.

Zabarwienie: Płowy i pręgowany to jedyne kolory akceptowalne przez AKC.

Typowe problemy zdrowotne: Bokserzy żyją od 10 do 12 lat i mogą doświadczać kilku problemów zdrowotnych, takich jak:

• Zwężenie aorty
• Kardiomiopatia
• Dysplazja stawu biodrowego
• Entropia
• Nadąć
• Mielopatia zwyrodnieniowa
• Choroba tarczycy
• Nowotwór

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Bokser jest doskonałym psem rodzinnym. Jest głupkowaty z żartobliwym duchem, który dobrze zazębia się z dziećmi, co sprawia, że wspaniały psi kumpel dla dzieciaków . Jest idealnym partnerem do przygód i rozwija się jako towarzysz joggingu lub wędrówek.

Jest najszczęśliwszy, gdy jest z rodziną i nie powinien być zostawiany sam, gdy wszyscy wychodzą i dobrze się bawią. Wolałby być tam z tobą i ujawni swoje niezadowolenie swoją skłonnością do rozwijania lęku separacyjnego.

Bokserki są jednym z najłatwiejsze rasy bully do trenowania . Łatwo go przekonuje jedzeniem lub pozytywnym wzmocnieniem i jest wystarczająco inteligentny, aby regularnie uczyć się nowych rzeczy. Jest także przyjaznym facetem, choć jak w przypadku każdej rasy, należy go socjalizować z nieznajomymi, nowymi psami i małymi zwierzętami od najmłodszych lat.

Potrzeby pielęgnacyjne boksera są minimalne. Potrzebuje szczotkowania i kąpieli tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Okazjonalne wypadanie włosów wymaga usunięcia, aby jego sierść była lśniąca, ale poza tym i regularnym przycinaniem paznokci jest bardzo prosty.

Bokserki to rasa wysokoenergetyczna, która wymaga codziennych ćwiczeń. Długi spacer i zabawa na podwórku mogą zaspokoić te potrzeby, ale doskonale nadaje się również do uprawiania psich sportów, takich jak zwinność i pasterstwo. Bokserki są imponującymi skoczkami, więc upewnij się, że twoje podwórko ma ogrodzenie o wysokości co najmniej sześciu stóp i nigdy nie zostawiaj go w zamkniętym miejscu bez nadzoru.

Bulldog Angielski

O: Nisko jeżdżący klopsik ze ściśniętym pyskiem, Bulldog Angielski jest faworytem w grupie niesportowej. Wiemy, że to głupie, ale buldogi angielskie są czasami mylone z innymi rasami bully, mimo że mają zupełnie inny wygląd.

Historia: Sięgając do XIX wieku, buldogi były kiedyś znacznie bardziej wysportowane (i zdrowe) niż są dzisiaj. Pierwotnie używane w bull-baitingu, były potężnymi psami o mocnych szczękach, wytrzymałości i duchu walki. Z biegiem czasu zadomowiły się w domu, a hodowla zaowocowała krótszą kufą i krępym kształtem, jakie można dziś zobaczyć.

Opis: Buldogi płci męskiej ważą do 50 funtów, podczas gdy samice osiągają około 40. Stosunkowo krótkie, osiągają od 14 do 15 cali w kłębie. Porusza się charakterystycznym, kołyszącym chodem, choć zawsze ciężko i pewnie. Ma szerokie ramiona i zaokrąglone ciało o zwartej długości, co nadaje mu wygląd przypominający głaz.

Buldogi w porównaniu z ciałem mają dużą głowę z nisko osadzonymi, ciemnymi oczami. Wszystkie inne kolory, w tym niebieski, są dyskwalifikacjami wzorca rasy. Jego krótka, szeroka kufa jest skierowana do góry, co prowadzi do jego słynnego dąsania się. Jego ogon jest krótki i krępy, może być prosty lub zakręcony.

Buldogi mają gładką sierść, która przylega płasko do ciała. Jest pomarszczonym facetem od stóp do głów z grubą, luźną skórą, skłonną do fałdowania, zwłaszcza na szyi i klatce piersiowej.

Zabarwienie: Dopuszczalne są rude, białe, daniele i płowe, a także dowolna ich kombinacja. Zatwierdzone wzory to łaciaty, pręgowany, tykający i maski. Różne kolory lub wzory, w tym merle, są zabronione przez standard AKC.

Typowe problemy zdrowotne: Buldogi nie są najzdrowszą rasą, której średnia długość życia wynosi od 8 do 10 lat. Rodzą się prawie wyłącznie przez cesarskie cięcie i są wrażliwe na znieczulenie. Buldogi są podatne na szereg poważnych problemów zdrowotnych, w tym:

• Dysplazja stawu biodrowego ( najwyższa zachorowalność u wszystkich ras !)
• Luksusowa rzepka
• Wiśniowe oko
• Entropia
• Wyprysk
• Brachycefaliczny zespół obturacyjny dróg oddechowych
• Choroba serca
• Choroba nerek
• Megaprzełyk
• Otyłość

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Buldog jest doskonałym psem rodzinnym. Jest wystarczająco wytrzymały, by bawić się, ale nie jest tak sprężysty, żeby maluchy leciały w lewo i w prawo, jeśli mieszkał z nimi od najmłodszych lat. Dobrze dogaduje się z innymi psami i zwierzętami domowymi, ale powinieneś zachęcać go do dzielenia się zabawkami i jedzeniem, aby uniknąć zaborczości.

Buldogi są urocze, ale są też uparte. Jest słodkim facetem, którego łatwo motywuje pozytywne wzmocnienie, więc dzięki wczesnym treningom będzie na dobrej drodze w mgnieniu oka. Czasami może robić rzeczy po swojemu, ale jeśli utrzymasz wszystko w optymistycznym i pozytywnym świetle, wróci do porządku.

Krótka sierść Twojego buldoga jest łatwa w pielęgnacji dzięki kąpieli i szczotkowaniu w razie potrzeby, ale jego zmarszczki i wałki mogą być trochę nieprzyjemne. Sprawdź i wyczyść jego fałdy na twarzy w razie potrzeby i upewnij się, że jest suchy po wyjściu z deszczu. W przeciwnym razie może cierpieć na podrażnienie skóry lub infekcje drożdżakowe .

Buldog angielski jest niskoenergetyczna rasa psów służąc jako ostateczny ziemniak kanapowy. Chętnie siada obok ciebie i ogląda telewizję z miską żarłacza, co czyni go doskonałym rasa kandydata do życia w mieszkaniu .

Musisz zachęcić swojego buldoga do codziennych ćwiczeń przynajmniej na spacer, gdy warunki są odpowiednie, lub do zabawy w pomieszczeniu, jeśli jest za gorąco. Jeśli nie, buldog ma skłonność do pakowania na kilogramy.

buldog staroangielski

O: ten buldog staroangielski to muskularny, średniej wielkości pies o wyrazistej twarzy. Bardzo przypomina angielskiego buldoga o wyższej, atletycznej budowie, co często myli go z litościami.

Historia: Buldog staroangielski (OEB) został opracowany w latach 70. XX wieku, kiedy grupa hodowców buldogów połączyła siły, aby przywrócić oryginalny wygląd rasy, co stanowi odejście od buldoga angielskiego widzianego dzisiaj, którego krótki pysk i okrągła budowa mają ogromny wpływ na jego zdrowie i wytrzymałość. Dziś OEB ściśle pasuje do wyglądu buldogów z XIX wieku.

Opis: OEB mają od 16 do 20 cali w kłębie. Ważą od 50 do 80 funtów, co czyni je większymi niż dzisiejszy buldog angielski. Porusza się płynnym, pewnym krokiem. Jego szyja jest zdefiniowana, co prowadzi do szerokich, mocnych ramion i dobrze zbudowanego ciała, które jest proporcjonalne. Niektóre mają ogony obcinane, ale preferowany jest ogon pełny, niezmieniony.

Głowa OEB powinna być duża, ale nie przesadzona z kwadratową kufą. Niektóre zmarszczki i zwisające policzki są niezbędne, ale żadne z nich nie powinno być nadmierne. Jego nos jest zawsze czarny i szeroki, a pysk jest wystarczająco długi, aby nie utrudniać oddychania. OEB zawsze mają brązowe oczy. Wszystkie inne kolory są wadą, zgodnie ze standardem.

OEB ma krótką, błyszczącą sierść. Jego włosy są średniej grubości i nigdy nie powinny wydawać się długie ani z frędzlami.

Zabarwienie: OEB występują w wielu odcieniach i wzorach, takich jak pręgowany, biały, czarny i srokaty. Kolory dyskwalifikujące to niebieski, czarny podpalany i albinizm.

Typowe problemy zdrowotne: OEB mają średnią długość życia od 9 do 12 lat z problemami zdrowotnymi, w tym:

• Dysplazja stawu biodrowego
• Entropia
• Problemy ze skórą
• Nadąć

Rejestry ras:

• Zjednoczony Klub Kynologiczny

OEB jest doskonałym psem rodzinnym. Jest ukochany dla swojego ludu, chociaż potrafi opiekować się nieznajomymi. Zgadza się z innymi zwierzętami, w tym psami i kotami. Jako rasa brachycefaliczna (krótka twarz), twoja OEB powinna mieszkać w pomieszczeniu i nigdy nie powinna być pozostawiana przez dłuższy czas na zewnątrz w ekstremalnie niskich temperaturach lub upałach.

Podobnie jak w przypadku większości ras bully, Twój OEB może być uparty. Najlepszy dla niego jest wczesny trening oparty na nagrodzie. On może być zastraszający twardziel w dziale wyglądu, ale w środku jest wielkim mięczakiem, więc nigdy nie dyscyplinuj zbyt surowo swojego OEB.

Krótki płaszcz OEB jest łatwy w utrzymaniu. Zrzuca umiarkowaną ilość, ale szczotkowanie i kąpanie w razie potrzeby utrzyma jego urodę nienaruszoną. Należy jednak zachować szczególną ostrożność przy fałdach twarzy, aby uniknąć podrażnień skóry. W razie potrzeby wyczyść i/lub wysusz.

Twój OEB wymaga regularnych ćwiczeń, chociaż jego wymagania nie są tak wysokie, jak inne rasy bully. Wystarczy codzienny spacer i stymulacja umysłowa w postaci zabaw podwórkowych czy interaktywnych zabawek.

Patterdale Terrier

O: ten Patterdale terier to pracująca rasa o większej sile niż Energizer Bunny. Chociaż jest najmniejszym szczeniakiem na tej liście, może być po prostu najbardziej wytrwały. Pomimo mniejszych rozmiarów, jego szeroko rozstawione oczy i odwrócone uszy są często mylone z pitbullami i mieszanki pitbulli .

Historia: Znany również jako Black Fell Terrier, Patterdale pochodzą z północnej Anglii. Zostały wyhodowane do zabijania zwierząt żerujących na owcach, w tym lisów i borsuków. Z nawiązką rekompensuje swój brak wzrostu odwagą i atletyzmem, cechami, które czynią go dziś cenionym psem sportowym.

Opis: Patterdale to trochę małe tornado o wysokości zaledwie 12 cali i wadze 13 funtów. Nie daj się jednak zwieść, ponieważ we wszystkim, co robi, wykorzystuje każdą cząstkę siebie. Od szyi po ogon jest dobrze umięśniony i zbudowany tak, aby chodzić od stóp do głów z tym, co znajdzie się w norze.

co włożyć do psiej budy

Patterdale mają dużą głowę z wydatnym czołem i mocną, spiczastą kufą. Jego oczy są szeroko rozstawione i ogólnie ciemne, choć jedynym zniechęceniem kolor oczu jest niebieski . Jego uszy stoją, ale składają się, nadając im miękki, szczenięcy wygląd.

Patterdale występuje w trzech odmianach sierści: gładkiej, łamanej i szorstkiej. Wszystkie są szorstkie w dotyku i wodoodporne, chociaż sierść szorstka jest długa na całej powierzchni, podczas gdy typ łamany ma kilka dłuższych łat na kufie.

Zabarwienie: Widoczne są wszystkie kolory inne niż biały, chociaż preferowany jest jednolity wzór, a nie plamisty wygląd.

Typowe problemy zdrowotne: Patterdale żyją do 13 lat i są stosunkowo zdrowe i mają tylko kilka problemów zdrowotnych, w tym:

• Choroba dysku
• Jaskra
• Luksacja soczewki pierwotnej (PLL)
• Luksusowa rzepka
• Bocznik wątroby

Rejestry ras:

• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Patterdale kocha swojego właściciela, ale nie jest zbyt czuły. Powinien być włączany do zajęć rodzinnych, gdy tylko jest to możliwe, zwłaszcza po to, aby ten ekspert i wichrzyciel nie bawił się tak, jak uzna za stosowne. Może być trochę dla rodzin z dziećmi, ale dzięki treningowi i kondycjonowaniu może być miłym psem rodzinnym, o ile jest częścią akcji.

Twój Patterdale jest terierem do szpiku kości, co oznacza, że ​​cię popchnie.

Często.

On jest nie pies dla początkującego i będzie chodzić po wszystkich, którzy dadzą mu taką możliwość. Od najmłodszych lat potrzebuje treningu struktury i posłuszeństwa oraz częstej, ciągłej socjalizacji. Jest niezdarny i nie jest najlepszym wyborem do życia z innymi psami. Ze względu na jego dużą popęd zdobyczy nigdy nie należy mu ufać w przypadku małych zwierząt.

Patterdales wymagają niewielkiej pielęgnacji, niezależnie od rodzaju sierści. Niewiele zrzuca i nie potrzebuje specjalnego rozbierania się, jak niektóre teriery. Został zaprojektowany tak, aby był łatwy w utrzymaniu, dzięki czemu był doskonałym towarzyszem myśliwego lub parobkiem.

Patterdale nie jest psem domowym. Potrzebuje energicznych codziennych ćwiczeń i pracy do wykonania. Jogging i piesze wędrówki są dla niego doskonałymi opcjami, podobnie jak psie sporty, takie jak coursing, zwinność, ratting i inne. Większość z nich będzie również cieszyć się ściganiem przynęty na flirt na swoim podwórku.

Pamiętaj: zmęczony Patterdale to szczęśliwy (i dobrze wychowany) Patterdale.

Cane Corso

O: ten cane corso to duży włoski mastif, ceniony na całym świecie jako towarzysz i obrońca. Jego szeroka głowa i masywny pysk są czasami mylone z innymi rasami łobuzów, w tym pitbulkami, chociaż różni się wyglądem i pochodzeniem.

Historia: Pochodzący ze starożytnych czasów rzymskich, cane corso jest psem pracującym, który został wyhodowany, aby pomagać w polowaniu na dzika i pilnowaniu mienia. Jego imponujący rozmiar i siła pasowały do ​​obu zawodów i do dziś jest używany do obu. Rasa prawie zniknął, gdy jego popularność zmalała , choć grupa oddanych hodowców od połowy do końca XX wieku pomogła im w odbiciu.

Opis: Corso to potężnie zbudowany mastif, który ma od 23,5 do 27,5 cali w kłębie, w zależności od płci, i zazwyczaj waży od 90 do 120 funtów. Jego waga powinna być zawsze proporcjonalna do jego wzrostu, nigdy nie wpływając na jego zwinność ani chód. Ma grubą szyję i szeroką klatkę piersiową, zwężającą się do dobrze umięśnionej sylwetki.

Głowa corso jest szeroka ze zmarszczkami nadającymi mu nieco charakteru między oczami. Same oczy są na ogół ciemne, z jaśniejszymi odcieniami brązu dopuszczalnymi u psów siwych. Niebieskie i żółte oczy to wady, zgodnie ze standardami AKC. Jego pysk jest szeroki z widocznymi policzkami.

Jego sierść powinna być krótka i błyszcząca. Pomimo niedługiej sierści ma podszerstek, który gęstnieje w niskich temperaturach. W dotyku jego włosy są sztywne.

Zabarwienie: Cane corsos występują w wielu kolorach, w tym czarnym, niebieskim, płowym i czerwonym. Jedyną dyskwalifikacją koloru AKC jest brązowy wzór.

Typowe problemy zdrowotne: Cane corsos żyją od 10 do 12 lat i mogą doświadczać kilku problemów zdrowotnych, w tym:

• Dysplazja stawu biodrowego
• Padaczka idiopatyczna
• Nadąć
• Wiśniowe oko
• Entropia

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Cane corsos może wydawać się onieśmielający, ale są łagodnymi olbrzymami ze swoimi rodzinami i dość czułymi. Rozwija się w domu i nie jest kandydatem do życia na świeżym powietrzu. Wymaga stałego kontaktu z ludźmi i gruntownej socjalizacji z nieznajomymi, psami i małymi zwierzętami.

Wczesne szkolenie jest niezbędne w kształtowaniu dobrze zaokrąglonego, posłusznego psa. Twój corso będzie szybko rósł, a opanowanie impulsów jego szczeniaka tak szybko, jak to możliwe, jest koniecznością, aby uniknąć łobuza psa, który robi swoje. Używaj stanowczych, ale pozytywnych metod, a zostaniesz nagrodzony najlepszym psem, który stara się przestrzegać poleceń.

Krótkie włosy corso znikają, ale nie potrzebuje wiele zabiegów pielęgnacyjnych poza kąpielą tu i tam i szczotkowaniem, aby usunąć luźne włosy. Ślinienie się jest zdecydowanym problemem, zwłaszcza gdy pije, więc trzymaj miskę z wodą na odpowiedniej powierzchni i podręczny ręcznik, aby wytrzeć nadmiar kapania.

Twój cane corso potrzebuje więcej ćwiczeń niż inne mastify. Jest pracowitym pracownikiem i potrzebuje codziennych wyzwań fizycznych i psychicznych. Długie spacery i wędrówki są w sam raz dla niego, a jeśli potrafisz go uprawiać w sporcie, takim jak schutzhund lub tropienie, jest to doskonały sposób na wykorzystanie jego naturalnych zdolności.

Presa Canario

O : Oficjalnie znany jako Pies Presa Canario Presa to potężny mastif hiszpański. Często jest wrzucany do jednego z pitbulli, chociaż jest wyjątkowo odmienną rasą zarówno pod względem wyglądu, jak i pochodzenia.

Historia: Pochodząca z hiszpańskich Wysp Kanaryjskich Presa jest dużą rasą użytkową, która zaczynała od bydła, chroniąc je przede wszystkim przed dzikimi psami i dzikami. Miał też za zadanie łapać dzika lub uciekającego bydła. Ponadto przez krótki czas były używane w walkach powietrznych, choć nie było to ich pierwotnym przeznaczeniem. Dziś Presa pozostaje cenionym psem hodowlanym, choć jest również ulubionym psem myśliwskim wśród łowców dzikich świń.

Opis: Presa waży od 80 do 110 funtów i ma wysokość od 22 do 26 cali. Jego sylwetka jest umięśniona, zwłaszcza wokół ramion, zwęża się ku tyłowi do wyraźnej talii i prostego ogona z grubą podstawą. Nosi się z największą pewnością siebie i porusza się długim krokiem.

Jego głowa jest duża, z wyrazistą twarzą i wyraźną czarną maską. Kufa powinna być szeroka z widocznymi policzkami. Oczy Presy mają kolor od średniego brązu do prawie czarnego i nigdy nie powinny być jasne.

Sierść Presy jest krótka i szorstka w dotyku. Brakuje mu podszerstka, chociaż w prawdziwym stylu mastifa jego skóra może być luźna, szczególnie wokół szyi.

Zabarwienie: Presy występują w wielu odcieniach, w tym płowych i srebrnych, a także we wszystkich odmianach pręgowanych.

Typowe problemy zdrowotne: Presy mają żywotność od 9 do 11 lat. Mają do czynienia z kilkoma problemami zdrowotnymi, w tym:

• Dysplazja stawu biodrowego
• Luksusowa rzepka
• Kardiomiopatia

Rejestry ras:

• Amerykański Związek Kynologiczny
• Zjednoczony Klub Kynologiczny

Presa jest strażnikiem w sercu i bardzo kocha swoją rodzinę. Nie jest jednak taki sam z nieznajomymi, których często traktuje z podejrzliwością. Jednak dzięki wczesnej socjalizacji może nauczyć się tolerować ich obecność.

Ponieważ Presy są tak dużymi, potężnymi psami, szkolenie powinno rozpocząć się zaraz po jego powrocie do domu, obejmujące podstawowe posłuszeństwo, maniery i zapoznawanie się z nowymi ludźmi i zwierzętami, aby ograniczyć jego skłonność do dystansu. Czasami może być trochę uparty, ale dzięki smakołykom i cierpliwości pozostanie na zadaniu.

Pielęgnacja krótkiej sierści Presy jest łatwa i wymaga kąpieli tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Jest przeciętnym siewnikiem i szybkie szczotkowanie to wszystko, czego potrzebuje, aby usunąć luźne włosy. Jego uszy powinny być monitorowane pod kątem nagromadzenia i odpowiednio czyszczone.

Podczas gdy Presa jest pracująca rasa , nie wymaga dużo ćwiczeń. Jest wyluzowany w domu, a codzienny spacer i zabawa na podwórku mogą w zupełności zaspokoić jego potrzeby.

Rzeczy do rozważenia przed uzyskaniem rasy Bully

Jako dumna mama z mieszanką dwóch bully w moim stadzie, wiem, dlaczego tak wielu ludzi przyciąga rasy bully. Ale tak jak w przypadku każdej rasy psów, są rzeczy, o których musisz pomyśleć przed przyniesieniem jednego do domu, a także przeszkody, których możesz się nie spodziewać, takie jak:

• Nie jest idealny dla właścicieli po raz pierwszy : Rasy Bully mogą być niesamowicie uparte, a jeszcze lepiej, bycze. Zwłaszcza te urocze, pomarszczone buldogi. Są na ogół chętni do zadowolenia i motywowani jedzeniem, ale także mistrzowsko przekraczają granice i doskonalą słyszenie selektywne. Jeśli jesteś szukam swojego pierwszego psa , ta grupa może nie być najlepszą opcją.
  
• Lęk separacyjny : Rasy Bully są notorycznie lojalne i ośmielę się to powiedzieć, nadmiernie przywiązane do swoich ludzi. Może to prowadzić do ciągłego psiego cienia w domu, ale może również spowodować poważne obrażenia (lub hałas), jeśli twój szczeniak zostanie sam. To sprawia, że ​​są mniej odpowiednie do życia w mieszkaniu. Oprócz szkolenie w skrzyni , być może będziesz musiał wykazać się kreatywnością, aby utrzymać swoją rasę łobuzów z dala od kłopotów, gdy nie ma Cię w pobliżu.
  
• Problemy zdrowotne: Niektóre rasy bully, takie jak APBT i AmStaffs, są podatne na nadwrażliwość skóry i alergie. Inne, jak buldog angielski, borykają się z wieloma problemami zdrowotnymi, których leczenie może być kosztowne.
  
• Potrzeby ćwiczeń : Różni się w zależności od osoby, ale większość ras bully wymaga codziennych ćwiczeń i stymulacji umysłowej. Niektóre narzędzia, takie jak słupki sprężynowe i flirtować bieguny , można wykorzystać na podwórku, aby zmęczyć psiaka, lub zapisać go do sportu, takiego jak skoki dokujące lub agility. Niektóre są również świetnymi towarzyszami do biegania. Zaspokojenie ich potrzeb może być trudne, ale w końcu skutkuje szczęśliwszym, zdrowszym psiakiem.
  
• Popęd zdobyczy: Rasy bully, szczególnie te z pochodzeniem terierów, mają popędy wysokiej zdobyczy to może sprawić, że spacery będą bólem, jeśli twój pies nie nauczy się go opuszczać w młodym wieku. To również utrudnia przypomnienie.
  
• Gaz: Rasy bully są pełne pierdów. Tak bardzo, że powinny mieć etykietę ostrzegawczą. Posiadanie jednego wiąże się z zestawem przerażających zapachów i dźwięków, które pojawiają się niezależnie od tego, czym je karmisz. Są po prostu kiść rasy gazowej . To nie jest przełom dla wszystkich, ale może być trudno z nim żyć, zwłaszcza jeśli piszesz z jednym pod biurkiem…
  
• Potrzeby socjalizacji : Rasy bully mogą być z natury obojętne na obce psy lub zwierzęta, więc potrzebna jest wczesna praca, aby zapewnić dobrze przystosowane szczenię. Zajęcia szkoleniowe dla szczeniąt są idealne, gdy ma już wszystkie swoje zdjęcia, chociaż ciągła ekspozycja na inne psy, ludzi i zwierzęta jest koniecznością. Pomaga to w przypadku małych zwierząt, ponieważ popęd zdobyczy, o którym wspomnieliśmy powyżej, może być problemem w przypadku kotów.
  
• Zakazy ras: Niektóre kraje, miasta i żyjące społeczności mają ustawodawstwo specyficzne dla rasy, które zakazuje posiadania niektórych ras łobuzów, takich jak APBT (chociaż niektóre miasta na szczęście obalają te zakazy! ). Ma to wpływ nie tylko na to, gdzie mieszkasz, ale może obejmować rzeczy, o których normalnie nie myślisz, na przykład miejsce, w którym wsiadasz do psa na wakacje lub przychodznia dla zwierząt , ponieważ nie każda hodowla lub ośrodek dla psów akceptuje rasy typu pit bull. Te ograniczenia mogą dotyczyć również linii lotniczych.
  
• Negatywne stereotypy : Niefortunną częścią życia z rasą bully jest osądzanie. Nie każdy jest ich fanem, a niektórzy głośno o tym mówią, niezależnie od tego, jak dobrze wyszkolony, przyjazny lub przystojny jest twój pies. Może to oznaczać nieprzyjemne komentarze rzucane ci podczas spacerów lub okropne komentarze do twoich zdjęć pupila w Internecie. Posiadanie rasy bully wymaga, abyś był ich ambasadorem. Gruba skóra też nie boli.
  
• Kwestie ubezpieczeniowe : Nie każdy właściciel domu lub firma ubezpieczeniowa najemcy zapewni ochronę, jeśli posiadasz rasę bully. Inni mogą Cię pokrywać, ale w wyższym tempie. Zależy to od przewoźnika ubezpieczeniowego, więc musisz najpierw skontaktować się ze swoim lub rozejrzeć się, jeśli planujesz sprowadzić do domu rasę bully. Jednak nie wszystkie firmy mają takie zasady. PGR na przykład nie.

Często zadawane pytania dotyczące rasy Pit Bull i Bully

Pojawia się wiele pytań dotyczących pitbulli i ras bullyów. Jako całość są błędnie zidentyfikowani i wrzuceni do jednej grupy, więc nie jest niespodzianką, że istnieje wiele dezinformacji.

Przeanalizujmy razem najczęstsze pytania !

Jakie są rodzaje ras bully?

Istnieje wiele ras, które mieszczą się pod parasolem rasy bully. Są buldogi, takie jak angielski, a także teriery, w tym Patterdale. W grupie można znaleźć nawet mastify, takie jak Presa Canarios.

Jak mogę stwierdzić, jakiej rasy jest mój bully pup?

Jak widać z omawianych przez nas ras, niektóre typy łobuzów są do siebie niezwykle podobne. Identyfikacja ras na pierwszy rzut oka jest niezwykle trudna i ogólnie niedokładne . Nie każdy brązowy, 50-kilogramowy piesek z dużym, starym łebkiem to marnotrawstwo, chociaż większość schronisk tak je określa. Najlepszym rozwiązaniem, jeśli chcesz poznać dokładną rasę swojego psa, jest test DNA, na przykład Rozpocząć .

Jaka jest najniebezpieczniejsza rasa pitbulla?

Nic. Każdy pies może ugryźć . Niebezpieczny pies jest wynikiem złego treningu, opieki i innych czynników. Jedna rasa nie jest bardziej niebezpieczna od innej. Wszystkie psy powinny być traktowane z szacunkiem, socjalizowane i monitorowane, aby zapobiec ugryzieniom.

Jakie kolory mają pitbulle?

Pitbulle występują w wielu odcieniach i wzorach. Zgodnie ze standardem UKC wszystkie są dopuszczalne, z wyjątkiem merle i albinizmu. Czasami możesz usłyszeć czerwony i niebieski nos związany z rasą, co jest innym sposobem na określenie psa z wątrobianym nosem lub szczeniaka z ciemniejszym nosem, na przykład szarym lub czarnym.

Jaki rodzaj rasy bully jest najlepszy?

Najlepsza rasa bully to taka, która pasuje do Twojego stylu życia. Niektórzy ludzie lubią wyluzowaną naturę angielskich buldogów, podczas gdy inni uwielbiają sportowy charakter APBT.

Jak duże są pitbulle?

Amerykański pit bull terrier lub APBT waży od 35 do 60 funtów. Zakresy wzrostu są różne, mężczyźni mają od 18 do 21 cali w kłębie, a samice od 17 do 20 cali. Ale niektóre rasy bully – takie jak buldog amerykański – mogą urosnąć nieco większe i osiągnąć około 120 funtów.

Jakie inne rasy wyglądają jak pitbulle?

Kilkanaście ras przypomina amerykańskie pitbulteriery i jest z nimi regularnie mylone. Omówimy większość typowych powyżej.

Dlaczego pitbulle zwracają się przeciwko swoim właścicielom?

Nie, chyba że policzysz pocałunki na kanapie. Jeśli chodzi o psy w ogóle włączanie właścicieli , które mogą być wynikiem nadużyć, źle stosowanych technik treningu awersyjnego lub chorób (takich jak wścieklizna).

Czy pitbulle są dobre dla dzieci?

Tak, ale tak jak w przypadku wszystkich psów, dzieci powinny być uczone traktowania zwierzęcia z szacunkiem. Wszystko zbyt często dzieci są pogryzione ponieważ dzieci są zostawiane same z psami lub mogą być z nimi szorstkie.

Doggo mają granice, podobnie jak ludzie, a gdy twoje szczenię się starzeje, może odczuwać ból i nie być w stanie poradzić sobie z tak dużym kontaktem. Jeśli chodzi o twojego malucha, powinien być uspołeczniony ze wszystkimi typami ludzi, w tym z dziećmi, od najmłodszych lat, jak każdy inny pies.

Czy pitbulle są dobre z innymi psami?

APBT i inne łobuzy wymagają wczesna socjalizacja . Z natury trzymają się z dala od obcych psów, ale jeśli są stale socjalizowane, mogą szczęśliwie żyć z innymi psiakami.

Czy pitbulle są dobrymi psami stróżującymi?

Szkody mogą zrobić coś dobrego obserwować psy, ale większość profesjonalistów z branży uważa je za zbyt przyjazne strażnik pies Praca.

Ich wizerunek może być trudny, ale możesz łatwo przekonać pitbulla, by przymknął oko, jeśli dasz mu coś smacznego. Inne rasy nie są tak łatwe.

Jak pitbulle blokują szczęki?

Nie. Szczęka psa jest stara, długa obalony mit to nie ma sensu. Jak jedzą? Jednak, jeśli są oferowane, patrzą na ciasteczka.

***

Czy masz w domu pitbulla lub inną rasę bully? Jaki rodzaj? Czy jest zawodowym ziemniakiem kanapowym, czy wysokooktanowym sportowcem? Daj nam znać w komentarzach!